Boothia (półwysep)
Z Wikipedii
Boothia (dawniej Boothia Felix; ang. Boothia Peninsula, fr. Péninsule de Boothia) - półwysep w arktycznej części Kanady, położony między zatoką Boothia na wschodzie a Cieśniną Franklina na zachodzie. Wchodzi w skład terytorium Nunavut. Półwysep jest długi na około 300 km, a szeroki na około 200 km. Wnętrze półwyspu zajmuje porośnięta tundrą wyżyna osiągająca wysokość 573 m n.p.m.
Położony na północnym krańcu wyspy Przylądek Murchisona to najdalej wysunięty na północ obszar kontynentalnej części Ameryki Północnej. Jego współrzędne geograficzne to: 71°58' N, 95°31' W.
Półwysep został nazwany przez Johna Rossa w 1829 na cześć Felixa Bootha, który wspierał ekspedycję Rossa.