Branko Ćopić

Z Wikipedii

Branko Ćopić (ur. 1 stycznia 1915 we wsi Hašani w zachodniej Bośni, wtedy Austro-Węgry zm. 26 marca 1984 w Belgradzie), serbski poeta i prozaik, autor opowiadań o tematyce wojennej (głównie partyzanckiej), wierszy i opowiadań dla dzieci i młodzieży, w twórczości również wątki autobiograficzne.

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Na uniwersytecie w Belgradzie ukończył studia filozoficzne. Od 1941 r. walczył w oddziałach partyzanckich i był wtedy korespondentem wojennym pisma "Borba". Po wojnie zamieszkał w Belgradzie i poświęcił się wyłącznie twórczości pisarskiej.

Jego debiutem był zbiór opowiadań o rodzinnej Bośni: U stóp góry Grmeč (Pod Grmečom, 1938).

[edytuj] Wybrana twórczość

• Płomienne lato (Prolom, 1952, wyd. polskie 1958)
• Gluvi barut (Głuchy proch, 1957)
• Ne tuguj, bronzana stražo (Nie smuć się spiżowa straży, 1958)
• Ósma ofensywa (Osma ofanziva, 1964)
• Ikona z koniem (1970, wyd. polskie 1974)