Brunhilda (królowa)

Z Wikipedii

Philippoteaux and Girardet, Tortury Brunhildy

Brunhilda (ur. ok. 548 r. zm. 614 r.) - córka wizygockiego króla - Atanagilda, od 567 r. żona frankijskiego króla Austrazji - Sigeberta I.

Jej tragicznie zakończone życie było pasmem ciągłej rywalizacjii o władzę. Wyglądało to tak:

Gdy brat Sigiberta I, król Neustri - Chilperyk I był na wojnie jego żona Audowera urodziła córkę. Gdy trzeba było ochrzcić dziecko okazało się że nie ma matki chrzestnej. Na to służebnica Audoewery - Fredegunda (ur. ok. 545 zm. 597 r.) poradziła by to jej pani nią była. Przez to królowa sama się stała matką chrzestną swej córki co stanowiło przeszkodę w kontynuowaniu małżeństwa. Dowiedziawszy się o tym Chilperyk I zamknął Audowerę w klasztorze a Fredegundę uczynił królową.

Małżeństwo ze służebną pomniejszyło autorytet Chilperyka I. Nie chcą być gorszym od brata ożenił się z siostrą Brunhildy - Galswintą. Warunkiem tego małżeństwa była rezygnacja Chilperyka I z wcześniejszych konkubin. Feredegunda jednak mogła przebywać na dworze przez co Chilperyk I znów jej uległ zaniedbując Galswinte. Ta zrozpaczona prosiła o rozwód z zastrzeżeniem, że może zachować wiano. Chilperyk I odmówił ze względów politycznych. Zaledwie miesiąc minął od zawarcia małżeństwa a Galswinta niespodziewanie zmarła (prawdopodobnie zabiła ją Fredegunda). Z inicjatywy Brunhildy i jej męża wytoczono proces w wyniku którego Chilperyk I musiał zwrócić Brunchildzie miasta ofiarowane jej siostrze.

Niebawem wybuchła wojna między braćmi. Sigebert I oblegał brata w Tournai, chciał go pozbawić godności królewskiej do czego podżegała go żona chcąc pomścić śmierć swojej siostry. Brunhilda była tak pewna zwycięstwa (w Neustri ogłoszono Sigiberta królem), że czekała w Paryżu ze skarbcem prywatnym, dwoma córkami i następcą tronu Childebertem II (5 l.).

Zabicie Sigiberta (575 r.) spowodowało rozproszenie jego armii i Chilperyk I z Fredegundą ocaleli. Z inicjatywy Fredegundy ostrza były zatrute. Wobec tego Brunhilda wysłała syna Childeberta II do Austrazjii, gdzie tamtejsi możnowładcy ogłosili go królem i ustanowili radę regencyjną (kobiety nie mogły być regentkami). Po wkroczeniu do Paryża Chilperyk wygnał Brunhildę do Rouen. Syn Chilperyka a zarazem następca - Meroweusz (z małżeństwa z Audowerą) zakochał się z wzajemnością w swej 25 letniej ciotce-wdowie Bunhildzie. Zawarli potajemnie ślub sprzeczny z prawem kanonicznym gdyż udzielający im go biskup Rouen - Pretekstat był ojcem chrzestnym Meroweusza.

Chilperyk uległ sugestiom Fredegundy i uwierzył, że syn chce go obalić i z żoną zapanować nad całym królestwem. Tak naprawdę Fredegunda chciała pozbyć się syna swej dawnej pani. Brunhildę zamknięto a Meroweusza wsadzono do klasztoru, z którego udało mu się ucieć. Przedostał się z żoną do Austrazji, ale rada regencyjna widząc w nim rywala wydaliło go. Ostatecznie Meroweusza z przyjacielem schwytali szpiedzy Fredegundy. Nie chcą wpaść w szpony ojca Meroweusz poprosił przyjaciela by ten go zabił (i tak też się stało).

Potem miał miejsce proces biskupa Pretekstata oskarżonego o pogwałcenie prawa kanonicznego i majestatu królewskiego. Wszyscy sędziowie byli przekupieni; Pretekstata zesłano na wyspę Jersey. Powrócił po 7 latach (tj. 585 r.) z inicjatywy mieszkańców Rouen, mimo zakazu owdowiałej już Fredegundy. Biskup pewien swego poparcia w ludzie udzielił jej napomnienia, a ta wynajęła łotrzyka który pchnął go nożem - podczas odprawiania nabożeństwa - na oczach wiernych. Pretekstat umierając odmówił przyjęcia od Fredegundy pomocy lekarskiej i szydził z niej:

Mnie Bóg każe opuścić ten świat, ty jednak sprawczyni wielu zbrodni przeklęta będziesz na tym świecie a Bóg pomści na tobie moją krew.

Chilperyka I zasztyletowano z rozkazu Fredegundy w 584 r. gdyż odkrył że żona go zdradza z jego majordomem. Po tym wydarzeniu Brunhilda sprzymierzyła się z królem Burgundi Guntramem, ktory w 587 r. usynowił swego bratanka Childeberta II gdyż sam nie miał następców. Guntram zmarł w 592 r. władzę objął Childebert II ale umarł po 4 latach. Państwo podzielono między jego synów: Teodeberta II (Austrazja) i Teuderyka II (Burgundia). Ich babka Brunhilda wywalczyła sobie opiekę nad nimi. Doszło jednak do sporów rodzinnych; Teodebert II ulegając swej żonie - Bihildzie zaatakował brata którego wsparła Brunhilda (Bihilda nie znosiła Brunhildy). Z wojny tej skorzystał Chlotar II - syn Fredegundy i Chilperyka I przeciągając na swą stronę całą magnaterie Austrazji i Burgudi. W czasie walk zgineli Teodebert II i Teuderyk II.

Brunhilda po stracie swych wnuków chcą zachować jedność państwa wyznaczyła na następcę najstarszego z 4 synów Teoderyka - Sigiberta. W 613 r. została wydana w Orb w Burgundii, po 3 dniach tortur zabito ją przez przywiązanie jej włosów, ręki i nogi do ogona dzikiego ogiera, który wiódł ją przez plac.

Królem franków został Chlotar II.

Córka Brunhildy - Ingunda była żoną wizygockiego następcy tronu Św. Hermenegilda (syn Leowigilda), którego nawróciła na katolicyzm.

Historia rywalizacji Brunhildy z Fredegundą jest uważana przez historyków za jedno z podłoży historycznych niemieckiego eposu narodowego Pieśń o Nibelungach.