Brunhilda (walkiria)

Z Wikipedii

Brunhilda - postać z mitologii nordyckiej, jedna z dziewiętnastu walkirii.

[edytuj] Mit o Brunhildzie

Walkirie były dziewiętnastoma pannami-wojowniczkami, które - uzbrojone w hełmy, tarcze i włócznie - służyły Odynowi na polu bitwy. Jeździły wtedy po niebie na swych pięknych rumakach i walczyły razem z nim.

Najpiękniejszą z walkirii była Brunhilda. W czasie pokoju, kiedy nie było żadnych wojen, walkirie nie miały co robić. Zamieniały się więc w piękne łabędzie i schodziły na ziemię, do śmiertelników. Pewnego razu Brunhilda właśnie tak zrobiła. Postanowiła się wykąpać w ziemskim jeziorze, więc skryła się w lesie. Tam zrzuciła pióra, zmieniła się w kobietę i naga weszła do sadzawki. Przechodzący nieopodal król zauważył ją. Podkradł się i ukradł jej pióra, bez których nie mogła zmienić się z powrotem w łabędzia. Powiedział jej, że musi pomóc mu w bitwie, inaczej nie odda jej piór. Nie mająca wyboru walkiria stanęła do walki z wrogiem króla. Kiedy Odyn dowiedział się, że Brunhilda stanęła do walki bez jego pozwolenia, był wściekły. Aby ukarać Brunhildę, ukłuł ją magicznym, usypiającym cierniem. Kiedy zasnęła, bóg umieścił ją w zamku, wokół którego rozpalił ogromne płomienie. Dzielny wojownik imieniem Sygurd uratował Brunhildę, jednak przez to walkiria straciła swą moc. Odtąd była już zwykłą kobietą. Miała na zawsze pozostać w Walhalli, gdzie musiała witać poległych wojowników i służyć im.

Mit o Brunhildzie został opowiedziany przez Richarda Wagnera w jego operze pt. Walkiria.