Bunkier (UPA)

Z Wikipedii

Bunkier - popularna (choć błędna) nazwa podziemnego schronu, budowanego przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii w celu długotrwałego ukrywania żołnierzy, wyposażenia i zaopatrzenia. Nie była to budowla obronna.

Schrony takie służyły jako schronienie dla żołnierzy w niesprzyjających warunkach meteorologicznych (na przykład w zimie, aby nie zostawiać śladów), a także jako magazyny żywności, odzieży, wyposażenia. Były również wykorzystywane jako szpitale, warsztaty czy drukarnie.

Budowane były z ziemi, drewna i kamieni, zwykle w miejscach ustronnych: w zaroślach, pagórkach, stromych zboczach, w brzegach potoków; zdarzały się jednak również schrony umieszczone pod budynkami. Niejednokrotnie bywały to budowle kilkupiętrowe, z zamaskowanymi kilkoma wejściami oraz kanałami sanitarnymi i wentylacyjnymi. Zwykle posiadały również piec i ujęcie wody. Czasami budowano takie schrony pod domami lub zabudowaniami gospodarskimi.

Po wysiedleniu ludności ukraińskiej do ZSRR zaczęto wykorzystywać do budowy schronów materiały budowlane (deski, blacha) pochodzące z opuszczonych domów.

W przypadku schronów mieszkalnych regułą było zamieszkiwanie w jednym schronie co najwyżej jednego roju, w celu minimalizacji strat.

[edytuj] Rodzaje schronów

• schron mieszkalny
• schron - szpital
• magazyn

W przypadku magazynów w wielu przypadkach nie budowano typowych schronów, a jedynie magazynowano zakonserwowaną żywność, broń lub amunicję w zakopanych beczkach lub skrzyniach na zboże.

[edytuj] Ciekawostka

Jedną z osób najdłużej zamieszkających tego typu schron był żołnierz UPA Omelian Płeczeń, który przemieszkał w tego typu schronieniach 9 lat^[1].

Przypisy