Carlo Gambino
Z Wikipedii
Carlo Gambino, nazywany również Don Carlo (ur. 24 sierpnia 1902, zm. 15 października 1976), Sycylijczyk, który po emigracji do Stanów Zjednoczonych został jednym z najpotężniejszych przywódców mafijnych w historii amerykańskiej mafii. Był założycielem rodziny Gambino i został 'szefem szefów', przejmując przewodnictwo amerykańskiej Cosa Nostrze.
Spis treści |
[edytuj] Sycylia
Carlo Gambino urodził się w Caccamo na Sycylii i już od młodzieńczych lat związał się tamtejszą mafią. Jako nastolatek zabijał na zlecenie przywódców mafijnych i w wieku 19 lat został oficjalnym członkiem Cosa Nostry. W tym czasie we Włoszech rósł w siłę Benito Mussolini, co zmusiło Carlo Gambino oraz innych mafiosów do ucieczki z wyspy. Gambino wyemigrował więc do Nowego Jorku.
[edytuj] Początki w USA
Po przybyciu do Stanów Zjednoczonych, Gambino związał się z ekipą dowodzoną przez Charliego 'Lucky' Luciano, w skład której wchodziło wielu gangsterów, którzy stworzyli później siłę amerykańskiej mafii. Warto wymienić choćby: Vito Genovese, Joe Adonis, Frank Costello czy Meyer Lansky. Jak wielu nielegalnych imigrantów z Sycylii nie znał innego życia i działalność przestępcza była dla niego naturalnym rozwiązaniem. Razem z grupą Lucky`ego Luciano organizowali napady, kradzieże, wymuszenia oraz przemyt alkoholu, na który nałożono prohibicję w latach dwudziestych XX wieku.
Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych doszło do poważnego konfliktu między zwierzchnikiem Lucky`ego Luciano, Giuseppe Masseria a Salvatore Maranzano, gangsterem, który przybył w 1925 roku do USA. Siłą rzeczy Carlo Gambino został włączony w wojnę dwóch frakcji mafijnych, której korzenie sięgały jeszcze Sycylii oraz Neapolu. Wojna okazała się być bardzo wyniszczającym konfliktem dla obu stron, w wyniku którego zginęło wiele osób. W końcu Lucky Luciano oraz Vito Genovese przystąpili do Salvatore Maranzano. Doprowadzili do śmierci Masseriego, który został zastrzelony 15 kwietnia 1931 roku podczas obiadu w jednej z nowojorskich restauracji. Salvatore Maranzano wygrał więc wojnę i został mianowany na capo di tutti capi, czyli szefa wszystkich szefów. Jego kariera trwała jednak krótko, gdyż 10 września 1931 roku został zamordowany w swoim biurze na Manhattanie. Za zabójstwem stał Lucky Luciano oraz reszta jego ekipy, którzy po wyeliminowaniu obu szefów, przejęli kontrolę nad mafią w USA, dając w ten sposób początek amerykańskiej Cosa Nostrze. Carlo Gambino pozostał w ekipie Luciano, dzięki czemu zyskał znaczącą pozycję oraz doskonałe perspektywy na przyszłość.
[edytuj] Komisja, bracia Mangano oraz Alberto Anastasia
Na bazie doświadczeń w roku 1931 została utworzona tzw. Komisja, składająca się z szefów " Pięciu Rodzin". Jej przewodniczącym został Lucky Luciano. Sama Komisja miała służyć jako zabezpieczenie przed wybuchem kolejnych zbrojnych konfliktów między gangsterami na tak dużą skalę. Po nowym podziale Carlo Gambino został kapitanem w rodzinie Vincenta Mangano, służąc również pod Albertem Anastasią, który miał opinię bezlitosnego egzekutora. Jako capo rodziny Mangano, Carlo Gambino przyjmował zlecenia zabójstw i był odpowiedzialny za szereg przestępczych procederów, charakterystycznych dla mafii. Jego przedsięwzięcia przynosiły spore profity, dzięki czemu zyskiwał sobie coraz większą reputację i szacunek.
Na początku lat 50. dochodzi do następnych zmian. W 1951 roku zabito Phillipa Magnano, a jego brat Vincent zniknął bez śladu. Na forum Cosa Nostry, Alberto Anastasia zaprzeczył, by miał jakikolwiek związek z tymi morderstwami, wszakże wydaje się być oczywistym, iż to on był zleceniodawcą. Te wydarzenia oznaczały zmiany dla Carlo Gambino, gdyż Anastasia został nowym szefem rodziny, a Gambino jego zastępcą. Awansował więc na bardzo wysoki szczebel w hierarchii mafijnej. Umożliwiło mu to wprowadzenie do rodziny, swojego szwagra Paula Castellano, którego uczynił kapitanem.
Alberto Anastasia prowadził bezkompromisową politykę rodziny, charakteryzując się bezwzględnością i okrucieństwem. Przemoc była narzędziem, które lubił najbardziej i najczęściej je wykorzystywał. O ile przynosiło to duże zyski, metoda ta coraz mniej podobała się pozostałym szefom Komisji. Szczególnie, iż działania Anastasii coraz częściej skupiały uwagę mediów oraz służb rządowych. Pozostali szefowie czuli się więc zagrożeni i po kilku latach doszło do porozumienia, które miało na celu wyeliminowanie Anastasii. Luciano, Meyer Lansky oraz Frank Costello potrzebowali jednak kogoś zaufanego, kto będzie w stanie doprowadzić sprawę do końca. Z pomocą przyszedł im Carlo Gambino, który również dostrzegał zagrożenie ze strony Anastasii. Gambino przekazał wyrok śmierci Joe`mu Profaci, który miał zająć się organizacją. 25 października 1957 roku Alberto Anatasia został zastrzelony na krześle u fryzjera w Park Sheraton Hotel. Prawdopodobnie zamachu dokonała ekipa Josepha Gallo. Po tych wydarzeniach, Carlo Gambino został nowym szefem rodziny, która została przemianowana na rodzinę Gambino.
[edytuj] Rodzina Gambino
Poczynając od roku 1957 aż do śmierci Don Carlo w 1976, rodzina Gambino stale się rozrastała, poszerzając swoje wpływy. Już w 1962 roku rodzina posiadała około 30 załóg oraz 1000 żołnierzy. Jej zyski stale się zwiększały, osiągając pułap 500 000 000$ rocznie. Trzeba tu dodać, iż w większości przypadków dochód ten był dokonywany bez sprzedaży narkotyków, których handel był surowo zakazany w łonie rodziny Gambino. Ci, którzy złamali zakaz byli karani śmiercią. Władza Gambino charakteryzowała się poszanowaniem zasad Cosa Nostry, ale również brakiem litości, tak dla wrogów jak i przyjaciół. Rodzina włączała się praktycznie we wszystkie nielegalne przedsięwzięcia (oprócz handlu narkotykami), inwestując również pieniądze w legalne źródła dochodów. Gambino prowadził swoją działalność także w pozostałych miastach USA, takich jak: Los Angeles, Las Vegas, Chicago czy Miami. Stał się przewodniczącym Komisji i ostatecznie awansował na najpotężniejszego przywódcę mafijnego w Stanach Zjednoczonych. Szczęśliwie udawało mu się wydostawać z konfliktów, w które był zaangażowany. Zazwyczaj wychodził z nich jako zwycięzca (np. zatarg z Joe Colombo czy The Banana War).
[edytuj] Zmierzch Don Carlo
W 1971 roku na raka umarła żona Gambino, Catherine Gambino. To doprowadziło do stopniowego załamywania się Don Carlo. Coraz rzadziej pokazywał się publicznie, unikał kontaktów z innymi ludźmi. Depresja, w którą popadał powodowała również osłabienie Rodziny. Carlo Gambino zmarł na atak serca 15 października 1976 roku w swoim domu na Staten Island. Na jego pogrzebie zjawiło się około 2000 osób, włączając w to przedstawicieli policji czy świata polityki. Osierocił czworo dzieci: Thomasa, Josepha, Carlo i córkę Phyllis Sinatra. Pozostawił też potężną Rodzinę Gambino, która miała zmierzyć się teraz z nowymi wyzwaniami nowych czasów.
[edytuj] Rodzina Gambino po śmierci Don Carlo
Wiernym towarzyszem Gambino, był Aniello Dellacroce, który posiadał wielki respekt na ulicach, szczególnie ze strony żołnierzy rodziny. Prognozowano, iż to właśnie Dellacroce zostanie kolejnym Donem. Niemniej u schyłku życia, Carlo Gambino wybrał na swojego następcę Paula Castellano, co jak się później okazało miało fatalne skutki. Większość ekip nie akceptowało tego wyboru. Po śmierci Dellacroce, ekipa Johnna Gottiego - kapitana rodziny - zorganizowała zamach na życie Castellano, który został zastrzelony w 1985 roku. Nową głową rodziny został John Gotti, a jego zastępcą Sammy Gravano. Rządy Gottiego charakteryzowały się jednak tym czego zawsze unikał Don Carlo. Gotti znalazł się bowiem na pierwszych stronach gazet, kpiąc z wymiaru sprawiedliwości oraz agentów FBI. Jego nonszalancki sposób bycia doprowadził do jego aresztowania w 1990 roku. Na skutek zdrady Sammy`ego Gravano (zgodził się zeznawać w zamiast za status świadka koronnego), w 1992 roku John Gotti został skazany na dożywocie, bez możliwości przedterminowego zwolnienia. Zmarł na raka 10 czerwca 2002 w United States Medical Center for Federal Prisoners w Springfield. Po śmierci Gottiego, rodzina Gambino nigdy już nie zyskała dawnej potęgi, słabnąc z każdym rokiem.
