Cebulica syberyjska
Z Wikipedii
Cebulica syberyjska | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | jednoliścienne |
Rząd | amarylkowce |
Rodzina | hiacyntowate |
Rodzaj | cebulica |
Gatunek | cebulica syberyjska |
Nazwa systematyczna | |
Scilla siberica Haw. | |
Synonimy | |
Scilla sibirica Haw. | |
Galeria zdjęć i grafik |
Cebulica syberyjska (Scilla siberica Haw.) – gatunek byliny należący do rodziny hiacyntowatych. Pochodzi z Azji. W Polsce uprawiana jako roślina ozdobna, czasami zdziczała (ergazjofigofit).
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10-15 cm.
- Liście
- Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.
- Kwiaty
- Na szczycie nieulistnionego głąbika wyrasta 2-5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą. Roślina kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.
- Cebula
- Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba' ma białe łuski.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina ozdobna: uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty.
[edytuj] Uprawa
Geofit cebulkowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może rosnąć zarówno w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku. Rozmnażanie wegetatywne za pomocą cebulek bocznych. Rozmnażanie generatywne łatwe, po stratyfikacji nasion. Rośliny zakwitają po trzech, czterech latach. Sadzi się je w odstępach co 5 cm, na głębokość 6-8 cm.