Centralny Komitet Narodowy w Warszawie
Z Wikipedii
Centralny Komitet Narodowy w Warszawie (CKN) – reprezentacja polityczna tzw. lewicy niepodległościowej. Powstał 18 grudnia 1915 z przekształcenia Komitetu Naczelnego Zjednoczonych Stronnictw Niepodległościowych.
Skupiał: PPS-Frakcję Rewolucyjną, PSL, Narodowy Związek Robotniczy, Związek Patriotów, Związek Inteligencji Niepodległościowej.
CKN, licząc na poparcie państw centralnych, dążył do odbudowy Polski z ziem zaboru rosyjskiego i austriackiego, rezygnując z ziem zaboru pruskiego. Stanowił oparcie dla politycznej akcji J. Piłsudskiego w Królestwie Polskim, przeciwdziałał wpływom NKN, patronował Polskiej Organizacji Wojskowej. Po akcie 5 listopada był głównym inicjatorem utworzenia Rady Narodowej (1916-1917).
W 1917 utracił znaczenie i rozpadł się. Prezesem był Artur Śliwiński.
[edytuj] Źródło
- Tomasz Nałęcz: Historia Polski i Świata. T. 11.: Historia Polski - Polska 1831-1939. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 312. ISBN 978-84-9819-818-8.