Chūichi Nagumo
Z Wikipedii
Chūichi Nagumo, 南雲 忠一 (なぐも ちゅういち) - Nagumo Chūichi (ur. 25 marca 1887, zm. 6 lipca 1944) - oficer japońskiej marynarki wojennej, wiceadmirał, dowódca floty lotniskowców uczestniczącej w ataku na Pearl Harbor i bitwie o Midway.
W 1908 ukończył japońską Akademię Marynarki Wojennej (36. promocja) z 8. lokatą. Służył następnie na różnych okrętach japońskich, poczynając od krążownika "Soya" (ex- rosyjski "Wariag"). Po raz pierwszy dowodził niszczycielem "Kisaragi" - od grudnia 1917 do grudnia 1918. Następnie, do 1920 roku odbył dalsze studia w Kolegium Marynarki (Kaigun Daigakko). W latach 1921-26 zajmował stanowiska sztabowe. Od grudnia 1929 był dowódcą krążownika "Naka", od listopada 1933 ciężkiego krążownika "Takao", a od listopada 1934 do 1935 pancernika "Yamashiro". Od listopada 1937 do listopada 1938 był komendantem szkoły torpedowej. W listopadzie 1939 awansował na stopień wiceadmirała, a od listopada 1940 do kwietnia 1941 był dyrektorem Kolegium Marynarki.
W kwietniu 1941 Nagumo został dowódcą 1. Floty Lotniczej marynarki japońskiej, złożonej z największych japońskich lotniskowców i stanowiącej główną siłę uderzeniową marynarki japońskiej w planowanej wojnie. Dowodząc 1. Flotą, Nagumo przeprowadził zaskakujący atak na amerykańską bazę morską Pearl Harbor 7 grudnia 1941, zapoczątkowujący udział Japonii w II wojnie światowej. Następnie, jego flota lotniskowców brała udział w kolejnych walkach w rejonie wysp południowego Pacyfiku, a także dokonała wypadu na Ocean Indyjski w kwietniu 1942. Pierwszą niewielką porażką dla lotniskowców wiceadmirała Nagumo stała się bitwa na Morzu Koralowym w maju 1942. Jednak w kolejnej bitwie o Midway 4 czerwca 1942, Nagumo utracił wszystkie cztery lotniskowce, zatopione przez amerykańskie lotnictwo pokładowe. Klęska pod Midway uznawana jest za punkt zwrotny w walkach na Pacyfiku, po którym Japończycy utracili zdolności ofensywne. Sam Nagumo zdołał ewakuować się z płonącego flagowego lotniskowca "Akagi".
Na skutek strat pod Midway, 14 lipca 1942 rozwiązano 1. Flotę Lotniczą i przeniesiono Nagumo na stanowisko dowódcy 3. Floty. Zespół lotniskowców pod dowództwem Nagumo brał jeszcze udział m.in. w bitwie koło wschodnich Salomonów 24 sierpnia 1942 (taktyczna porażka Japończyków) i koło wysp Santa Cruz 26 października 1942 (niewielkie zwycięstwo Japończyków). W listopadzie 1942, z uwagi na porażki japońskich lotniskowców, przede wszystkim pod Midway, odsunięto Nagumo od dowodzenia bojowego i przeniesiono na stanowisko dowódcy dystryktu bazy morskiej Sasebo w Japonii. W czerwcu 1943 przeniesiono go na stanowisko dowódcy dystryktu bazy Kure, a w październiku - 1. Floty.
4 marca 1944 Nagumo powrócił na stanowisko bojowe, obejmując dowództwo nowo sformowanych: Floty Obszaru Środkowego Pacyfiku i 14. Floty Lotniczej, posiadając jednak pod dowództwem jedynie niewielkie siły morskie. Dowodził formalnie obroną archipelagu Marianów, głównie Saipanu. W obliczu sukcesów wojsk amerykańskich, które 15 czerwca 1944 wylądowały na Saipanie i zajmowały wyspę, 6 lipca 1944 Nagumo popełnił samobójstwo z pistoletu na swoim stanowisku dowodzenia na wyspie.
[edytuj] Kariera wojskowa:
- 21 listopada 1908 - Shoi-Kohosei (brak odpowiednika, midszypmen)
- 15 stycznia 1910 - podporucznik marynarki (Shōi)
- 1 grudnia 1911 - porucznik marynarki (Chūi)
- 1 grudnia 1914 - kapitan marynarki (Taii)
- 1 grudnia 1920 - komandor podporucznik (Shōsa)
- 1 grudnia 1924 - komandor porucznik (Chūsa)
- 30 listopada 1929 - komandor (Taisa)
- 15 listopada 1935 - kontradmirał (Shosho)
- 15 listopada 1939 - wiceadmirał (Chujo)
- 8 lipca 1944 - admirał (Taisho) (pośmiertnie)
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) Przebieg kariery na stronie Imperial Japanese Navy
