Choroba Foxa-Fordyce'a

Z Wikipedii

Choroba Foxa-Fordyce'a (łac. apocrine miliaria, ang. Fox-Fordyce disease) – rzadka choroba gruczołów potowych apokrynowych. Przyczyną choroby jest zaczopowanie z następowym pękaniem przewodów wyprowadzających tych gruczołów w obrębie naskórka. Jednostkę chorobową opisali jako pierwsi amerykańscy dermatolodzy, John Addison Fordyce (1858-1925) i George Henry Fox (1846-1937) w 1902 roku^[1].

Spis treści 1 Epidemiologia 2 Objawy i przebieg 3 Różnicowanie 4 Leczenie 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Epidemiologia

Choroba Foxa-Fordyce'a występuje przede wszystkim u kobiet po okresie pokwitania, z reguły wygasa po menopauzie. Stosunek zachorowań kobiet do mężczyzn wynosi 9:1.

[edytuj] Objawy i przebieg

Choroba objawia się czerwonawymi lub cielistej barwy grudkami, wielkości 1-3 mm, w okolicach występowania gruczołów apokrynowych: w skórze dołów pachowych, na wzgórku łonowym, wargach sromowych i wokół brodawek sutkowych. Grudki skupiają się, ale nie zlewają. Z objawów podmiotowych obecny jest charakterystyczny, dokuczliwy, bardzo intensywny świąd. Zmiany często ulegają zliszajowaceniu wskutek drapania i wtórnego nadkażenia. Choroba charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem, z okresami zaostrzeń w czasie miesiączki.

[edytuj] Różnicowanie

Diagnostyka różnicowa choroby Foxa-Fordyce'a obejmuje:

• Neurodermit
• Liszaj płaski.

[edytuj] Leczenie

Leczenie nie zawsze daje rezultaty. Zastosowanie znajdują retinoidy podawane miejscowo lub ogólnie, miejscowo roztwór klindamycyny. Od niedawna proponuje się leczenie miejscowe lekami immunomodulującymi, takrolimusem lub pimekrolimusem.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Artykuł z eMedicine (en)
• Choroba Foxa-Fordyce'a w DermNetNZ (en)
• Choroba Foxa-Fordyce'a w DermAtlas (en)
• Fox-Fordyce disease w bazie Who Named It