Chuck Liddell
Z Wikipedii
Chuck Liddell (ur. 17 grudnia 1969 w Santa Barbara)- amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki.
- Wzrost- 188 cm
- Waga- 93 kg
- Klub- The Pit
- Bilans w MMA- 21-5-0
[edytuj] Kariera sportowa(MMA)
Swoją karierę w MMA rozpoczął w 1998 roku, kiedy to na gali UFC 17 pokonał, przez decyzję, Noe Hernandeza. Odniósł serie zwycięstw nad tak świetnymi zawodnikami jak: Kevin Randleman, Vitor Belfort czy Renato Sorbal. Dzięki tym walkom Liddell dał się poznać jako świetny uderzacz, o potężnym ciosie, który skutecznie potrafi bronić się przed obaleniami. Stał się głównym pretendentem do walki z mistrzem wagi półciężkiej Tito Ortizem, jednak Ortiz unikał tego starcia. Aby zmusić go do walki władze UFC zaaranżował,w czerwcu 2003 roku, pojedynek o tymczasowy pas mistrzowski i wyznaczyły do niego Liddella oraz byłego mistrza wagi ciężkiej Randego Coutura. Chuck przegrał przez techniczny nokaut, a następnie wystartował w turnieju Pride FC Grand Prix 2003. W pierwszej rundzie tego turnieju pokonał Alistaira Overeema, po czym w półfinale doznał dotkliwej porażki w walce z Quintonem Jacksonem. Powrócił do UFC i wraszcie mógł zmierzyć się Tito Ortizem, który kilka miesięcy wcześniej stracił pas mistrzowski na rzecz Randego Coutura. Liddell wygrał przez techniczny nokaut i ponownie stał się głównym pretendentem do walki o mistrzowski pas. Zanim do niej doszło Liddell został trenerem jednej z drużyn w pierwszym sezonie reality show "The Ultimate Fighter". Trenerem drugiej drużyny został Randy Coutur i, po zakończeniu programu, ci dwaj zawodnicy starli się ze sobą w walce o pas mistzrowski. Doszło do niej w kwietniu 2005 roku, a Chuck już w pierwszej rundzie znokautował Coutura. Następnie pokonał przez nokaut Jeremego Horna, rewanżując się za pierwszą w karierze porażkę, po czym stanął do trzeciej walki z Couturem. I tym razem zwyciężył przed czasem, zyskując dzięki temu status supergwiazdy UFC. Ponowne zwycięstwa nad Renato Sorbalem i Tito Ortizem potwierdziły jego absolutną dominację wagi półciężkiej. W maju 2007 roku przyszedł czas na wyrównaie rachunków z pogromcą z Pride Quintonem Jacksonem. Liddell uchodził z zdecydowanego faworyta jednak przegrał przez techniczny nokaut i stracił pas mistrzowski.Kilka miesięcy póżniej przegrał przez nijednogłośną decyzję sędziów z Keithem Jardinem, a następnie, w grudniu 2007 roku, stanął do długo oczekiwanej walki z byłym mistrzem wagi półciężkiej Pride Wanderleiem Silvą. Liddell wyszedł zwycięsko z tego pojedynku, czym potwierdził, że nadal liczy się w walce o pas mistrzowski.
