Dyskusja:Cichociemni
Z Wikipedii
[edytuj] DYskusja ze stron propozycje do Artykułów na Medal
Fascynujący temat, dobrze i zwięźle opisany. Polimerek 22:04, 21 mar 2005 (CET)
- Popieram. Dobry artykuł, bibliografia jest. Podział na sekcje troche dziwny - wszystko (rekrutacja, sławni) wrzucone tak do historii, która konczy się na teraźniejszości - ale jeśli to nikomu innemu nie przeszkadza, to nie będe wetował z tego powodu. Może znanych Cichociemnych wsadzić do takiej ładnej tabelki jak na en wiki? --Piotr Konieczny aka Prokonsul Piotrus Słucham? 22:21, 27 mar 2005 (CEST)
- Miłe dla oka, dobre dla poszerzenia wiedzy. Jestem na tak! --Robweiller 23:35, 8 kwi 2005 (CEST)
- Popieram --Togo 21:58, 21 kwi 2005 (CEST)
- Dokładam swoje Za. MatthiasGor Talk 22:07, 21 kwi 2005 (CEST)
- Również za. Wenecjanin 08:40, 22 kwi 2005 (CEST)
Oto treść artykułu jaki ktoś przez pomyłkę zamieści w Wikisłowniku. Może ktośc z fachowców od cichociemnych zdoła zrobić z tego jakąś notkę biograficzną do wikipedii. Nie strawdzałam merytorycznie i nie śledziłam w Internecie. Jesli nie, to prosze skasować. Dixi ®
KAPITAN FANCISZEK RYBKA
CICHOCIEMNY, „KULA”, „GROTA”
Urodził się 7 czerwca 1918 r. w Libuszy, pow. gorlicki. Syn Wojciecha i Marii z Fików. W latach 1925 - 1930 r. uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Libuszy. Po jej ukończeniu rozpoczął kształcenie w Małym Seminarium w Dębowcu, prowadzonym przez księży ze Zgromadzenia Saletynów. Z przyczyn ekonomicznych w 1932 r. szkołę rozwiązano. Przeniósł się do Państwowego Gimnazjum im. Marcina Kromera w Gorlicach i tu w 1937 r. zdał maturę. We wrześniu 1937 r. został skierowany na kurs podchorążych rezerwy w 19 pp im. „Odsieczy Lwowa” z 5 DP we Lwowie. Kurs ten kończył 31 sierpnia 1938 r. i podjął decyzję zostania oficerem zawodowym. W tym celu, już od 12 września 1938 roku, rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej - Komorowo. Szkołę ukończył 31 lipca 1939 r., został podporucznikiem ze starszeństwem od 1 września i rozpoczął zawodową służbę w Ośrodku Zaporowym 5 DP we Lwowie. W czasie kampanii wrześniowej, jako dowódca Placówki „Cytadela”, uczestniczył w obronie Lwowa. W dniu kapitulacji Lwowa został aresztowany, ale nie przez sowietów, tylko przez Ukraińców. Tu ma dużo szczęścia i na drugi dzień został zwolniony. Wszystkich polskich oficerów, aresztowanych w tym rejonie przez Rosjan, wywieziono na wschód i później stracono. Teraz podporucznik Rybka, w ubraniu cywilnym przedostał się do strefy okupowanej przez Niemców i powrócił do Libuszy. Niestety, w każdej chwili mógł być aresztowany przez Niemców. Na początku listopada 1939 r., wraz z gimnazjalnym kolegą, Bronisławem Kamińskim przekraczają granicę z Węgrami i zostają internowani w cywilnym obozie dla uchodźców w Bekecs-Serens. W Nowy Rok 1940 uciekł z obozu i 18 stycznia1940 r. przybył do Paryża. W lutym otrzymał przydział do powstającej tu Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich w Bretanii (Francja). W składzie tej Brygady, na stanowisku dowódcy plutonu, uczestniczył w kampanii norweskiej od 15 kwietnia do 8 czerwca 1940 r. Za ofiarność w walce w Norwegii nadany mu został Krzyż Walecznych w dniu 1.02.1941 r,. ale wręczony dopiero w grudniu, w Szkocji. Wręczenia dokonał osobiście Wódz Naczelny, gen, Władysław Sikorski. Po powrocie z Norwegii, 15 czerwca został wysłany na odcinek obrony w Dol. Niestety, Francja kapituluje. Ppor. Rybka wraz z 9 polskimi żołnierzami przedostał się drogą morską do Anglii i 21 czerwca otrzymal przydział do 1 Brygady Strzelców. Na wiosnę 1941 r., w sztabie Naczelnego Wodza zaczynała się realizacja planu przerzutów do Polski specjalnie przeszkolonych oficerów tzw. cichociemnych. Przygotowania oficerów do tej akcji odbywały się w tajemnicy, ale z dużym zaangażowaniem i na wysokim poziomie. W kwietniu ppor. Rybka ochotniczo zgłosił chęć odbycia przeszkolenia i wyraził pisemną zgodę na przerzut do kraju. Już w maju został skierowany na instruktorski kurs spadochronowy w Ringway k/Manchesteru. We wrześniu 1941 r. przeniesiono go do dalszej służby w nowopowstającej Brygadzie Spadochronowej. Następnie odbyl szkolenie na kursie zaprawowym (dywersyjno- strzeleckim) w Fort William (Szkocja). 30 października otrzymał Zwykły Znak spadochronowy. Kolejny kurs dywersyjny w Biggens i kurs łączności w Dundee (Szkocja). W dniu 19 stycznia 1942 r. składa przysięgę, przyjmuje pseudonim „Kula” i „Grota”. Jeszcze od 27.07 do 18.08.1942 r. ostatni kurs, odprawowy w Audley End i oczekiwanie na sygnał do operacji przerzutowej. W dniu 1 wrzesnia mianowany do stopnia porucznika. W nocy 1/2 września w składzie ekipy nr X, zostal zrzucony w Puszczy Kampinoskiej i 3 września dotarł do punktu kontaktowego w Warszawie, gdzie przeszedl aklimatyzację w oczekiwaniu na przydział służbowy. W styczniu 1943 r. obejął stanowisko zastępcy komendanta Obwodu Stołpce, w Okręgu AK Nowogródek, a po roku w styczniu 1944 został dowódcą tego Obwodu. Z powodu poniesionych dużych strat wśród kadry oficerskiej w oddziałach, w kwietniu 1944 r. zotał przeniesiony do partyzantki na stanowisko zastępcy dowódcy Zgrupowania Stołpecko-Nalibowskiego. Dowódcą tego Zgrupowania był jego kolega z okresu szkolenia cichociemnych w Anglii, por Adolf Pilch, „Góra”. 15 kwietnia otrzymal Bojowy Znak Spadochronowy, a 3 maja Krzyż Walecznych po raz drugi. Wspólnie z dowódcą, utrzymują Zgrupowanie w pełnej sprawności bojowej, ochraniają ludność cywilną na terenie zgrupowania przed Niemcami i przed coraz bardziej agresywną partyzantką sowiecką. W obliczu zbliżającego się frontu wschodniego, Zgrupowanie musiało wycofać się na zachód. Por. „Kula” został wyznaczony przez dowódcę do osobistego prowadzenia kolumny marszowej. Zgrupowanie liczyło około 800 żołnierzy. Z nimi zabierały się rodziny żołnierzy zgrupowania w liczbie ok. 500 osób. Marsz trwał od 29 czerwca 26 lipca. Umiejętnie manewrując pomiędzy niemieckimi wojskami udało się szczęśliwie dotrzeć do Puszczy Kampinoskiej. Tu por. „Góra” oddał się pod komendę miejscowego dowódcy AK. Zgrupowanie wzięło udział w powstaniu. Por. „ Kula” zachorował na czerwonkę i 27 lipca udał się do Warszawy na leczenie. Zastał go wybuch powstania. W czasie aresztowań o mało, co byłby rozstrzelany. Udało się. Razem z ludnością cywilną wyprowadzony do obozu w Pruszkowie. Uciekł z transportu do Warszawy-Milanówka i pracując w szpitalu kontynuował leczenie. Rozkazem dowódcy Armii Krajowej z dniem 1 stycznia 1945 r. mianowano go kapitanem i odznaczono Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Na początku stycznia 1945 r.przedostał się w rejon Opoczna i dołączył do swoich. Por. „Góra” w powstaniu używał pseudonimu „Dolina”. 19 stycznia ukazał się rozkaz o rozwiązaniu Armii Krajowej. Por. ”Kula” razem z por. „Doliną” rozwiązują oddział i sami udają się do Krakowa, gdzie się rozstają. W lutym Franek wrócił do Libuszy. Uprzedzony o możliwości aresztowania, w maju 1945 r., uciekł do Tarnowa i pod nazwiskiem Borysewicz Franciszek zatrudnił się w Bursie Św. Kazimierza jako ogrodnik. Tu też go namierzono w maju 1947 r., ale zdołał uciec do Gdańska i zatrudnił się pod nazwiskiem Matusiak Krystyn. W lutym przeniósł się do Szczecina, a w maju przedostał się do Berlina Zachodniego. Stąd, w lipcu, samolotem amerykańskim przewieziony do amerykańskiej strefy okupacyjnej. Po przesłuchaniu przez żandarmerię, przekazany został do strefy angielskiej. 30 października 1948 r. ponownie przybył do Anglii. Tu pozostał do końca życia. Żonaty, pozostawił dwóch synów. Prowadził zakład zegarmistrzowski. Ponad 20 lat pełnił społecznie funkcję sekretarza Koła Cichociemnych Spadochroniarzy AK. Udzielał się w życiu parafii i był czynnym członkiem chóru w kościele Św. Andrzeja Boboli jako tenor. Za całokształt działalności w AK, za zasługi w służbie Ojczyzny, decyzją Kapituły Orderu Wojennego „VM”, z dniem 11 listopada 1948 r., został Kawalerem Orderu Wojennego „VIRTUTI MILITARI”, V klasy. Kapitan Franciszek Rybka zmarł 13 czerwca 1986 r. będąc na urlopie w Hiszpanii na wyspie Majorce. Pochowany na cmentarzu North Sheen w Londynie. Słowa pożegnania wygłosił jego dowódca i przyjaciel, Adolf Pilch, „Góra”, który zmarł 26 stycznia 2000 r. w Londynie. CZEŚĆ ICH PAMIĘCI Opracował: e-mil: jedwlad@o2.pl
- Trochę nie rozumiem. W "Rekrutacji" jest napisane, że do służby zgłosił się jeden generał, a w "Najsławniejszych cichociemnych" jest wymienionych dwóch generałów. Jeden doszedł później, czy gdzieś jest błąd?
[edytuj] 1.5. Wizja i realia
znajduje się tu cytat:
Polscy spadochroniarze we wrześniu 1944 pod Arnhem, własną krwią "łatali dziury" angielskiej ignorancji, buty i niekompetencji. Zrzucono ich "o jeden most za daleko", lecz nie byli pierwszymi ofiarami głupoty marszałka Montgomery'ego. Ten wykreowany przez media "bohater narodowy" już wcześniej przypisywał sobie cudze sukcesy – innych zaś obarczał własnymi błędami. Tuż przed rozpoczęciem operacji "Market-Garden" gen. Sosabowski popadł w konflikt z oficerami "Monty'ego", gdyż ujawnił jego rażące niedociągnięcia logistyczne. Anglicy dopiero po 30 latach zaczęli nieśmiało przyznawać się do winy.
ale nie ma podanego źródła. Takiego czegoś nie powinno być w artykule na medal.
[edytuj] Filmy
Zapewne są filmy dokumentarne. Może wspomnieć komedię Misja specjalna, niezależnie od jej wartości?Xx236 11:28, 29 cze 2007 (CEST)
