Conservatoire National des Arts et Métiers
Z Wikipedii
Conservatoire National des Arts et Métiers w Paryżu - jest to najstarsze europejskie, a zarazem na świecie, muzeum typu technicznego, założone 10 października 1794 r. w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. po raz pierwszy propozycja utworzenia tego typu instytucji została wysunięta przez opata Henri Grégoire'a. Jako siedzibę otrzymało budynki zlikwidowanego w rezultacie rewolucyjnych represji klasztoru Benedyktynów i przyległego kościoła św. Marcina.
Twórcy Conservatoire National des Arts et Métiers stawiali przed tą instytucją cele edukacyjne, co przejawiało się wyraźnie w już samej nazwie. Miała to być uczelnia służąca kształceniu młodzieży, zwłaszcza rzemieślniczej, dla której zbiory były pewnego rodzaju pomocą naukową, a równocześnie przykładami osiągnięć sztuki, rzemiosła i przemysłu, godnymi naśladowania. Koncepcja ta odpowiadała hasłom epoki Oświecenia: uznaniu dla wiedzy i dążeniu do rozwoju wytwórczości.
Profil instytucji, nadany w XVIII stuleciu dotrwał w zasadzie do czasów nam współczesnych, z tym że rozwijające się zbiory spowodowały wyodrębnienie muzeum techniki w postaci samodzielnej placówki nazwanej Musée des Arts et Métiers. Zbiory te, obecnie bardzo bogate, obejmują wiele obiektów, o których można powiedzieć, że stanowią pewnego rodzaju słupy milowe na drodze rozwoju techniki. Są tam m.in. pionierski pojazd parowy zbudowany w 1769 r. jako ciągnik artyleryjski przez Nicolasa Cugnota, pierwsze silniki spalinowe konstrukcji Etinne Lenoira, najstarsze francuskie samochody z przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX stulecia. Odrębne miejsce zajmuje zespół modeli przedstawiających różne procesy wytwórcze, od młynarstwa aż po metalurgię, wykonanych na podstawie rycin i opisów, zawartych w Wielkiej Encyklopedii Francuskiej z XVIII w. W zbiorach znajdują się też szczęśliwie zachowane instrumenty z laboratorium Antoine Lavoisiera.
Część szczególnie cennych eksponatów jest zgromadzona w nawie i prezbiterium dawnego kościoła św. Marcina, gdzie było umieszczone wahadło Foucaulta (obecnie znajduje się w Panteonie w Paryżu), dowodzące swym ruchem trwające obroty Ziemi. Powstała tam prawdziwa świątynia francuskiej i nie tylko francuskiej techniki.
Początkowo ekspozycje paryskiego muzeum poświęcone były poszczególnym dziedzinom nauki i techniki, obecnie po wielkiej przebudowie podjętej przed przypadającą w 1994 r. 200 rocznicą utworzenia muzeum ekspozycje te maja charakter problemowy i dotyczą np. zdobywania surowców czy międzyludzkiej komunikacji.
