Coriolan

Z Wikipedii

Coriolan op.62 to uwertura koncertowa Ludwiga van Beethovena skomponowana w 1807 roku.

Utwór powstał do dramatu austriackiego poety Collina, którego nazwisko pozostałoby zapomniane, gdyby nie dzieło Beethovena. Zilustrowany po mistrzowsku konflikt wewnętrzny Coriolana przerósł swój literacki pierwowzór, nawiązując bardziej do szekspirowskiej wersji dramatu. W ten sposób odczytał dzieło Ryszard Wagner, w omówieniu uwertury Beethovena omyłkowo jako źródło wskazując na tragedię Szekspira.

Muzyczno-dramatyczny konflikt wyrażają dwa tematy przeprowadzone w rozbudowanej formie sonatowej.

Wyrażają one tragedię człowieka, walkę jego zranionej dumy z miłością do ojczyzny. Melodia tematu pierwszego opisuje zawziętość, dążenie do zemsty głównego bohatera. Coriolan, patrycjusz rzymski, skazany na banicję, zamierza powrócić do Rzymu razem z wrogim narodem Wolsków.

Liryczny temat drugi jest głosem sumienia, obudzonym przez prośby żony i matki.
Coriolan rezygnuje z zemsty, ale też w jej imię zostaje zabity przez Wolsków.