Cricot 2
Z Wikipedii
Cricot 2 – polski teatr awangardowy, założony w Krakowie przez Tadeusza Kantora i Marię Jaremiankę w 1955 roku. Nazwa formacji pochodzi od wcześniej istniejącego teatru Cricot; obie nazwy były anagramem wyrażenia to cyrk. Od 1961 roku, teatr działał w piwnicach Galerii Krzysztofory.
Spis treści |
[edytuj] Historia teatru
Inscenizacje były początkowo oparte na dramatach Witkacego, późniejsze przedstawienia były natomiast autorskimi kreacjami Tadeusza Kantora.
Teatr Cricot 2 występował w Polsce i za granicą. Największą popularność i uznanie Teatr Cricot2 zdobył realizacjami, które zapoczątkował spektakl Umarła klasa z 1975 roku. Ten wypracowany przez Kantora nurt teatralny określano terminem teatr śmierci. Wkrótce po śmierci Kantora, po doprowadzeniu do wystawienia ostatniego dzieła pt. Dziś są moje urodziny, teatr zaprzestał działalności.
Centrum dokumentacji teatru znajduje się w Cricotece.
[edytuj] Program artystyczny
Teatr Cricot 2, mimo nawiązywania do tradycji formacji Cricot, miał w pełni określony program oddzielający go od jakichkolwiek klasycznych form teatralnych. Kantor był autorem wielu tekstów definiujących dążenia artystyczne swtorzonego przez siebie zespołu. Jednym z postulatów reżysera była konieczność wzięcia pod uwagę publiczności obecnej na spektaklach, i traktowanie jej jak pełnoprawnego uczestnika wydarzenia – nie oznaczało to jednak zniesienia dystansu między aktorami a obserwatorami. Autonomiczna logika spektakli teatru miała na celu m.in. stworzenie nowego rodzaju relacji między artystami a publicznością.
- Teatr Cricot 2 wysuwa ideę teatru kształtującego się w pełni jako dzieło sztuki, rządzące się swoimi własnymi prawami i usprawiedliwiające tylko własne istnienie, w przeciwieństwie do teatru pełniącego rolę służebną różnego gatunku, głównie w stosunku do literatury, staczającego się coraz bardziej w bezmyślną reprodukcję stanów życiowych, tracącego bezpowrotnie instynkt teatru, poczucie wolności tworzenia i siłę własnego wyrazu i działania. [1]
[edytuj] Spektakle
- Mątwa, 1956
- Cyrk, 1957
- W małym dworku, 1961
- Wariat i zakonnica, 1963
- Kurka wodna, 1967
- Nadobnisie i koczkodany, 1973
- Umarła klasa, 1975
- Wielopole, Wielopole, 1980
- Niech sczezną artyści, 1985
- Nigdy tu już nie powrócę, 1988
- Dziś są moje urodziny, 1991
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
- inscenizacje Teatru TV
[edytuj] Przypisy
- ↑ Tadeusz Kantor, Metamorfozy. Teksty o latach 1938 - 1974, wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Cricoteka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, str. 147.
