Czas retencji
Z Wikipedii
Czas retencji - określa ile czasu potrzebuje dany związek chemiczny z analizowanej mieszaniny aby przejść przez całą długość rozdzielczej fazy stacjonarnej używanej w danej metodzie w metodzie chromatograficznej. Faza stacjonarna może być umieszczona w specjalnej kolumnie, na płytce lub może stanowić złoże filtra o specjalnej konstrukcji.
Rozdział i analiza mieszanin w metodach chromatograficznych wynika z faktu, że każdy związek chemiczny wykazuje zazwyczaj inne powinowactwo chemiczne lub inny stopień oddziaływań fizycznych z fazą stacjonarną. Czym to powinowactwo jest silniejsze tym dłuższy jest czas retencji.
[edytuj] Rodzaje czasów retencji
- czas retencji całkowity (niepoprawiony) substancji chemicznej, tr - jest to czas od nastrzyku (iniekcji) mieszaniny na kolumnę chromatograficzną, do pojawienia się na chromatogramie maksimum piku, odpowiadającego tej substancji.
- czas retencji martwy (zerowy), tm - jest to czas retencji substancji obojętnej względem wypełnienia kolumny, czyli takiej, która nie oddziałuje z wypełnieniem kolumny, czyli nie jest przez nie zatrzymywana. W konsekwencji substancja ta pojawia się w eluacie jako pierwsza.
- czas retencji zredukowany substancji chemicznej, tr' - jest to różnica między całkowitym czasem retencji substancji a martwym czasem retencji, tr' = tr - tm.
[edytuj] Czasy retencji zależą głównie
- od charakteru substancji chromatografowanej i fazy stacjonarnej (stąd od współczynnika podziału K w chromatografii podziałowej lub współczynnika adsorpcji KA w chromatografii adsorpcyjnej),
- od długości kolumny i szybkości przepływu fazy ruchomej (tj. gazu nośnego w chromatografii gazowej lub ciekłego rozpuszczalnika w chromatografii cieczowej), przy czym oczywiście czas retencji jest tym dłuższy im dłuższą drogę ma do pokonania analizowana substancja i im mniejsza szybkość przepływu fazy ruchomej,
- od temperatury,
- od objętości fazy stacjonarnej.
