Daniel Auber

Z Wikipedii

Daniel François Esprit Auber ( ur. 29 stycznia 1782 w Caen, zm. 13 maja 1871 w Paryżu ), kompozytor francuski.

Już jako małe dziecko uczył się gry na instrumentach i kompozycji. Początkowo zajmował się kupiectwem, potem poświęcił się muzyce. Studiował pod czujnym okiem Luigiego Cherubiniego, po którym został dyrektorem konserwatorium paryskiego (1842). Był sławnym kompozytorem operowym, przedstawicielem tzw. opery konwersacyjnej i twórca: „wielkiej” opery historycznej. Auber wywarł wpływ na Stanisława Moniuszkę. Librecistą jego był Eugéne Scribe. Opowiadają, że najpiękniejsze melodie wpadały mu do głowy w czasie jazdy konnej. Był członkiem Instytutu Sztuk Pięknych oraz nadwornym kapelmistrzem Napoleona III. Znany jest przede wszystkim jako kompozytor około 50 oper (głównie komicznych) oraz baletów. Najważniejsze z nich to:

• Le Macon (1825)
• La muette de Portici (1828) - (Niema z Portici), która odegrała ważną rolę w rewolucji belgijskiej
• La Fiancée (1829)
• Fra Diavolo (1830)
• Lestocq (1834)
• Le cheval de bronze (1835) - (Spiżowy koń)
• L' ambassadrice (1836)
• Le domino noir (1837)
• Le lac des fées (1839) - (Jezioro wieszczek)
• Les diamants de la couronne (1841)
• Haydée (1847)
• Marco Spada (1853)
• Manon Lescaut (1856)
• La fiancée du Roi de Garbe (1864).