Dawid (biskup Walii)

Z Wikipedii

Święty Dawid (512–587, 589 ? 601 ?) chrześcijański święty, biskup walijski, patron Walii.

Kanonizowany w 1120 r. przez papieża Kaliksta II. Członek najstarszego ruchu monastycznego Kościoła Zachodniego (monastyzm celtycki/iroszkocki). Założył klasztor w Pembroke. Jego imię nosi wiele kościołów, a święto, jedno z najważniejszych, obchodzone jest 1 marca.

[edytuj] Życiorys

Żył w VI w. Zgodnie z legendą był synem wodza Santy z Cardigan i Nony. Urodził się przypuszczalnie w Henfynw w Cardigan. Na temat jego życia zachowało się bardzo niewiele informacji.

Dawid (w Walii znany pod imieniem Devi) początkowo był mnichem. Założył Monaster w Menevia (obecnie St. David’s), którego został przełożonym. Później przyczynił się do powstania kilkunastu innych. Wprowadził tam podobno bardzo surową regułę nawiązującą do tej, według której żyli mnisi Pustyni Egipskiej. Jego zasługi w głoszeniu wiary chrześcijańskiej były tak duże, iż został wybrany arcybiskupem Walii. Mówi się (co jest mało prawdopodobne), iż konsekracja odbyła się w Jerozolimie, którą odwiedził jako pielgrzym. Działał głównie w południowo-zachodniej części Walii, gdzie wzniesiono najwięcej świątyń mu poświęconych, a jego imieniem nazwano najwięcej miejscowości. Wywarł znaczący wpływ na rozwój monastycyzmu w Irlandii, gdzie zapewne miał wielu uczniów. Zmarł w 589 lub 601 r. w najstarszym założonym przez siebie klasztorze.

Najwcześniejszy żywot św. Dawida spisał około 1090 r. Rhygyvarch, biskup St. David’s. Już w XII w. został uznany za patrona Walii. Do jego grobu pielgrzymowało wielu angielskich królów.

W ikonografii atrybutem św. Dawida jest gołębica.

[edytuj] Źródło

• www.cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)