Depolaryzator
Z Wikipedii
Depolaryzator (łac. de+polaris niepolarność) - substancja chemiczna obecna w roztworze elektrolitu ogniwa galwanicznego, która ulegając procesom elektrochemicznym przeciwdziała polaryzacji elektrod.
W skutek jonizacji wolne atomy wodoru mogą osiadać na elektrodach powodując znaczny spadek wydajności prądowej źródła. Depolaryzatory, umieszczone najczęściej w woreczkach z gazy, wewnątrz ogniwa wiążą nadmiarowe atomy wodoru w cząsteczki wody, dzięki czemu katoda jest rozłatowywana z nadmiaru cząsteczek wodoru. Depolaryzatorami katodowymi są zazwyczaj silne środki utleniające (np. dwutlenek manganu, kwas azotowy. kwas chromowy), czasem używa się również depolaryzatorów anodowych opartych na związkach silnych reduktorów.
[edytuj] Zobacz też
- Elektroliza
- Elektrosynteza