Dieter Martiny
Z Wikipedii
| Dieter Martiny | |
| Urodzony | 21 marca 1944 Mielno (niem. Großmöllen) |
| Zawód | profesor prawa, wykładowca |
Dieter Martiny (ur. 21 marca 1944 w Mielnie) - niemiecki profesor prawa, wykładowca. Specjalista prawa międzynarodowego prywatnego, prawa międzynarodowego handlowego i prawa rodzinnego.
W 1963 w Emden ukończył egzamin dojrzałości. W latach 1963-1967 studiował nauki prawne na uniwersytetach w Hamburgu, Heidelbergu, Freiburgu i Monachium.
W 1968 zdał 1. prawniczy egzamin państwowy (1. Juristische Staatsprüfung), natomiast w 1972 - 2. prawniczy egzamin państwowy (2. Juristische Staatsprüfung) będący odpowiednikiem polskiego egzaminu kończącego aplikację.
W 1975 w Monachium uzyskał promocję na doktora nauk prawnych a w 1995 - habilitację, także na monachijskiej uczelni.
Wykładowca prawa międzynarodowego prywatnego, prawa międzynarodowego handlowego, prawa międzynarodowego procesowego i wielu innych.
[edytuj] Niektóre publikacje
- "Schuldstatut", "Warenkauf", "Arbeitsvertrag", "Handelsvertretervertrag", in: Chr. Reithmann (Hrsg.), Internationales Vertragsrecht (2. Aufl. 1972) 1 - 82, 153 - 196, 301 - 336;
- Zustandekommen von Gerichtsstandsvereinbarungen und stillschweigende Rechtswahl bei Vertragshändlerverträgen, AWD 1972, 165 - 171;
- razem z K.-D. Schweickert: Deutsch-belgische Vertriebsverträge, AWD 1973, 372 - 376;
- Kaufrechtsreform in Großbritannien - Der Supply of Goods (Implied Terms) Act 1973, ZHR 138 (1974) 141 - 145;
- razem z T. Ansay: Die Gastarbeiterfamilie im Recht, in: T. Ansay/V. Gessner (Hrsg.), Gastarbeiter in Gesellschaft und Recht (1974) 171 - 207;
- Verletzung von Immaterialgüterrechten im Internationalen Privatrecht, RabelsZ 40 (1976) 218 - 230;
- razem z K. Zweigert: Gewerkschaften und Grundgesetz, in: Gewerkschaftliche Politik - Reform aus Solidarität - Zum 60. Geburtstag von Heinz O. Vetter (1977) 109 - 125 = Gewerkschaftliche Monatshefte 31 (1980) 171 - 184;
- Gleichberechtigung im Arbeitsleben in Großbritannien - Eine rechtsvergleichende Betrachtung der neueren Gesetzgebung, RabelsZ 42 (1978) 116 - 169.
