Wikipedysta:Dienadel
Z Wikipedii
Powszechnie wiadomo, że od dłuższego już czasu wywiad komunistycznych Chin działa poza granicami bardzo aktywnie i niezwykle ostrożnie. Może również pochwalić się wieloma sukcesami.
Sięgając do starożytnej tradycji wywiadu strategicznego pochodzącej z książki Sun Tzu - Sztuka Wojny, Komunistyczna Partia Chin nadała tego rodzaju aktywności najwyższy priorytet.
Podczas Zimniej Wojny agencje wywiadowcze ze Wschodu i Zachodu nie zwracały wystarczająco bacznej uwagi na poczynania Chińczyków, dając tym samym Pekinowi mnóstwo czasu na to, by swobodnie poruszać się w przestrzeni pomiędzy supermocarstwami. Nawet dzisiaj, po zakończeniu Zimnej Wojny, kraje zachodnie dość lekceważąco podchodzą do kulturowej, historycznej i wojskowej tradycji Chin.
Dla Chińczyków szpiegostwo ma nie tylko wymiar polityczny i wojskowy, ale również służy rozwojowi ekonomicznemu ze szczególnym naciskiem na korzyści dla przemysłu obronnego i organizacji handlowych.
Można zatem wyróżnić dwie główne służby wywiadowcze: polityczną i wojskową. Znajdują się one pod ścisłą kontrolą sekretariatu generalnego Centralnej Komisji KPCh, sprawowaną przez deputowanych w ministerstwach bezpieczeństwa narodowego, wywiadzie politycznym oraz obrony narodowej. Tym samym, główna polityka, kierunki działań i cele wywiadowcze są ustalane w wyniku tajnych decyzji, jakie zapadają w Politbiurze. Politbiuro opracowuje główną strategię, utrzymuje właściwy kierunek działań grup wywiadowczych i koncentruje wysiłki na najistotniejszych celach.
Za praktyczny przebieg zaś odpowiedzialna jest partyjna Centralna Komisja Wojskowa. Komisja ta nadzoruje cały chiński aparat wojskowy w tym również militarno-przemysłowe organizacje handlowe.
Komisja zbiera, analizuje i podsumowuje zapotrzebowania chińskiego przemysłu na obce technologie, produkty oraz informacje prawnie zastrzeżone. Po otrzymaniu zapytania ze strony chińskiego przemysłu Komisja ukierunkowuje aktywność aparatu wywiadowczego zgodnie z tematyką zapotrzebowania.
Fakt iż chińscy przywódcy są niezwykle praktyczni jest przyczyną, dla której nie pozwalają sobie oni na utrzymywanie kosztownej biurokracji w strukturach wywiadowczych dopóty dopóki nie jest ona w stanie „zarobić” na siebie poprzez przyczynianie się do wzrostu gospodarczego. Oczywiście agenci zbierają tajne dane wywiadowcze o charakterze wojskowym i politycznym innych krajów, ale ich głównym zadaniem jest zapewnić realizację potrzebnego wsparcie całemu kompleksowi przemysłowo-obronnemu.
Centralna Komisja Wojskowa dostarcza „listę zadań”, która regularnie trafia do wszystkich jednostek terenowych. Cele dotyczą informacji na temat zagranicznych przywódców, którzy mogą mieć wpływ na aktualne wydarzenia w państwie i jego politykę. Lista zadań zawiera również specyfikacje odnośnie poszczególnych przedmiotów i ilości niezbędnych dla przemysłu obronnego.
Realizacją akcji wywiadowczych zajmuje się zarząd wywiadu w ministerstwie bezpieczeństwa narodowego oraz drugi zarząd sztabu generalnego Ludowej Armii Wyzwolenia, (LAW). W tych zarządach pracują dziesiątki tysięcy doskonale wyszkolonych profesjonalnych oficerów wywiadu, działających nie tylko w Chinach, ale i na całym świecie.
Dla operacji zagranicznych istnieje podział na regiony - region Afryki, Ameryki, Azji, Europy Wschodniej i Europy Zachodniej, którymi zajmują się poszczególne dyrekcje.
Ogólna liczba osób w danej strukturze jest inna w każdym kraju. Około dwóch trzecich Chińskich dyplomatów to w jednej połowie oficerowie wywiadu politycznego, w drugiej oficerowie wywiadu wojskowego (tzw. „legalni” – przyp. tłum.). Dodatkowo agenci działają zagranicą jako legalni przyjezdni. Szacuje się, że Stany Zjednoczonych co roku odwiedza ok. 15,000 chińskich studentów i 10,000 przedstawicieli podróżujących w mniej więcej 3000 delegacji każdego roku.
W krajach, z którymi Chiny nie mają oficjalnych stosunków dyplomatycznych polityczne i wojskowe służby wywiadowcze utworzyły struktury „nielegalnych” oficerów wywiadu działających pod przykryciem jako obywatele tych krajów, stali mieszkańcy lub obcokrajowcy z krajów zaprzyjaźnionych.
Po Rewolucji Kulturalnej pod koniec lat 70-tych służby wywiadu wojskowego i politycznego otrzymały specjalne fundusze na utworzenie setek tysięcy tak zwanych „prywatnych” firm i spółek w krajach Trzeciego Świata. W drodze specjalnego rozporządzenia wydanego przez Politbiuro, chińskie służby wywiadowcze zakładały firmy handlowe, firmy produkcyjne, banki i inne przedsiębiorstwa, wyglądające na bardzo atrakcyjnych partnerów biznesowych bez jakichkolwiek realnych powiązań z komunistycznym reżimem.
Nawiasem mówiąc, wojskowi i polityczni przywódcy chińscy ciepło przyjęli tą decyzję Politbiura. Umożliwiła im ona załatwienie posad dla swoich dzieci i krewnych w tychże przedsiębiorstwach. W połowie lat 80-tych, setki tego rodzaju powstałych spółek, prowadzonych było przez osoby będące w bliskich stosunkach rodzinnych, łączących ich z partią i rządem.
Podstawowym zadaniem owych specjalnych firm jest przynoszenie zysku, ale muszą one również stanowić odpowiednie zaplecze dla swych prawdziwych szefów z Politbiura. Działanie dla zysku uzasadnia ich istnienie na rynku, ale zajmowana na nim pozycja wymaga od nich przede wszystkim zaangażowanej pracy szpiegowskiej odpowiedniej dla tejże pozycji. Dlatego też, te spółki dają możliwość głębokiego zakonspirowania („deep cover”) profesjonalnym oficerom wywiadu, którzy nie mogą ryzykować wyjawienia tożsamości. A ich błędy kończą się dla nich procesem karnym.
By ustrzec się przed przejściem chińskich służb specjalnych na stronę wroga stosuje się rodzinną odpowiedzialność zbiorową (dosł. – „zbiorową gwarancję krwi” „collective blood guarantee”), która wiąże się z pociąganiem do odpowiedzialności członków rodziny i krewnych w przypadku zdrady oraz poddaniem ich okrutnej karze.
Aczkolwiek, jednym z podstawowych czynników, przyczyniających się do sukcesów chińskiego wywiadu jest wykorzystywany czynnik historyczny tj. wielkie emigracje Chińczyków do wielu społeczności na całym świecie.
Organizacje wywiadowcze nie werbują imigrantów z pierwszego pokolenia ze względu na ich nikłe powiązania i brak dostępu do wyższych stanowisk w danym kraju. Swoje działania skupiają one raczej na imigrantach z drugiego i trzeciego pokolenia, którzy już nie podlegają ograniczeniom prawnym dla imigrantów. Moją oni możliwość prowadzenia interesów, mogą brać udziału w życiu politycznym i społecznym, pracować w rządowych instytucjach, posiadających dostęp do różnego typu informacji dotyczących wewnętrznych spraw państwa czy nawet tajnych danych. Oczywiście gros tego typu imigrantów nie jest podatnych na werbunek ze strony służb wywiadowczych Komunistycznych Chin.
Niemniej jednak współpraca agentów wywiadu z zagranicznymi społecznościami chińskimi przynosi korzyść w postaci utworzenia tzw. „wpływowych agentów”. Aczkolwiek, w tym przypadku słowo „agent” jest użyte warunkowo wyłącznie obok słowa „wpływowy”, jako że większość z nich nie jest szpiegami w powszechnym rozumieniu.
Może się zdarzyć, że szanowany przedstawiciel banku Komunistycznych Chin, spółki lub firmy przedstawi Chińczykom mieszkającym za granicą bardzo intratną propozycję prowadzenia interesu, który nie łamie prawa lub nieznacznie je narusza. I wyłącznie strona chińska będzie wiedzieć, że propozycja wysunięta przez bank, spółkę lub firmę handlową została zainicjowana przez chińskie służby specjalne z korzyścią właśnie dla tych służb.
Dla współpracy z wpływowymi agentami wszystko jest przeprowadzone w taki sposób, by wyglądało jak kontakty handlowe pomiędzy lokalnymi obywatelami, a prywatnymi spółkami z powiązaniami w Chinach. W rzeczywistości jednak w dzisiejszych Komunistyczny Chinach całkowicie prywatne przedsiębiorstwa nie istnieją; wszystko poddane jest pośredniej lub bezpośredniej kontroli.
Wykorzystywanie wpływowych agentów jest szczególnie ważne w tradycyjnych demokracjach z systemem wielopartyjnym. To umożliwia Chińskiemu wywiadowi wsparcie nie tylko jednej partii politycznej w określonym kraju, ale dwóch lub więcej partii jednocześnie. Celem jest wywarcie wpływu na aktualną i przyszłą politykę zagranicznych rządów oraz zmiana polityki tak by odpowiadała woli Pekinu.
Realizacja tego dążenia jest złożona, ale dokonała się już w kilku krajach i może dokonać się w innych.
Dla przykładu, powszechnie znany jest chiński plan, by ich marynarka wojenna posiadała zdolności pełnomorskie. Ale marynarka wojenna Chin nie posiadając jeszcze tego typu możliwości, zgłasza zapotrzebowanie na informacje dotyczące obwodów granicznych na Pacyfiku. Powodem tego jest fakt istnienia chińskich przedsiębiorców, aktywnie poszukujących na rynku opuszczonych obiektów portowych o strategicznym położeniu.
Taka sytuacja dotyczy chociażby Long Beach w Kalifornii, gdzie znajduje się obiekt dotychczas używany przez amerykańską marynarkę wojenną, teraz określany jako zbędny dla Stanów Zjednoczonych, a jednocześnie mogący być bardzo cenny dla przyszłych operacji wywiadowczych prowadzonych przez Komunistyczne Chiny. To samo dotyczy Azji, Australii czy Ameryki Łacińskiej, gdzie spółka z Hongkongu wynajęła byłe obiekty marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych na obu krańcach Kanału Panamskiego.
Komunistyczne Chiny już nie interesują się wyłącznie Azją. Dążą do rozwoju i do bycia uznanym za supermocarstwo. Za wcześnie jest przewidywać czy osiągnie stawiany sobie cel, nie ma jednak wątpliwości, że chiński wywiad odegra tutaj bardzo istotną rolę, może nawet decydującą nie tylko dla samych Komunistycznych Chin, ale także dla przyszłego układu geostrategicznego na świecie.
bibliografia: Stanislav Lunev "China's intelligence machine - overseas intelligence activities". Insight on the News. Nov 17, 1997. FindArticles.com. 01 Feb. 2008. ł
