Dimery

Z Wikipedii

Dimery - najprostsze oligomery. Składają się tylko z dwóch merów (elementów łańcucha). Są efektem połączenia dwóch jednakowych cząsteczek.

Dimery najprościej jest otrzymać w wyniku reakcji dwóch związków, z których każdy posiada tylko jedną grupę funkcyjną zdolną do polimeryzacji. Np: kondensacja trimetylosilanolu:

Me₃SiOH + HOSiMe₃ → Me₃SiOSiMe₃

W przypadku użycia związków posiadających po dwie grupy funkcyjne zdolne do polimeryzacji, zazwyczaj bardzo trudno jest zatrzymać reakcję na etapie dimeru i w rezultacie otrzymuje się mieszaninę oligomerów, lub, przy sprzyjających warunkach polimer o wysokiej masie cząsteczkowej

Me₂Si(OH)₂ + (HO)₂SiMe₂ → HOMe₂SiOSiMe₂OH - dimer

HOMe₂SiOSiMe₂OH + (HO)₂SiMe₂ → HOMe₂SiOSiMe₂OSiMe₂OH - trimery

HOMe₂SiOSiMe₂OSiMe₂OH + (HO)₂SiMe₂ → HOMe₂SiOSiMe₂OSiMe₂OSiMe₂OH - tetramery

itd, aż do HOMe₂SiO[SiMe₂O]_nSiMe₂OH (n>100) - polimery

Niektóre dwufunkcyjne związki organiczne, np: γ-hydroksykwasy zwane laktydami posiadają zdolność do samorzutnej cyklizacji, prowadzącej do utworzenia, trwałych, cyklicznych dimerów. To czy dany związek dwufunkcyjny wykazuje tendencję do cyklizacji do dimeru (lub wyższych oligomerów) czy raczej do polimeryzacji zależy od wielu różnych czynników wynikających z samej struktury związków, a także od warunków prowadzenia reakcji. Zwykle związki, których dimeryzacja prowadzi do powstania ugrupowań cyklicznych, w których występuje 6 lub 8 atomów wykazują większą tendencję do cyklizacji niż związki których dimeryzacja prowadzi do większych od 8- lub mniejszych od 6-członowych cykli. Cyklizacji do dimerów sprzyja też prowadzenie reakcji w dużym rozcieńczeniu.

Dimery, podobnie jak wszystkie oligomery posiadają zwykle pośrednie własności fizyczne między monomerem, a w pełni wykształconym polimerem.