Douglas DC-1

Z Wikipedii

Douglas DC-1
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Douglas
Typ	samolot prototypowy i eksperymentalny
Konstrukcja	metalowa
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1 lipca 1933
Dane techniczne
Napęd	2 gwiazdowe Wright Cyclone SGR-1820F
Wymiary
Rozpiętość	17,06 m
Długość	18,28 m
Wysokość	4,88 m
Masa
Własna	5.170 kg
Startowa	7.938 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	373 km/h
Pułap	7.010 m
Dane operacyjne
Liczba miejsc
12

DC-1 (Douglas Commercial 1) – amerykański prototypowy samolot pasażerski. Pierwszy samolot z linii Douglas Commercial. Wyprodukowano tylko 1 egzemplarz. Na jego bazie zbudowano wersję produkcyjną DC-2.

DC-1 powstał w odpowiedzi na zgłoszone przez linie lotnicze TWA zapotrzebowanie na samolot pasażerski o metalowej konstrukcji skrzydeł, mający zastąpić maszyny o skrzydłach drewnianych, głównie popularny model Fokker F.VII. Wymagania TWA mówiły o trójsilnikowym, 12 miejscowym samolocie, o konstrukcji metalowej, z chowanym podwoziem, który byłby w stanie utrzymywać się w powietrzu i bezpiecznie wylądować z niesprawnym jednym silnikiem. Dostarczony przez Douglasa prototyp przewyższał te wymagania, mimo wyposażenia w jedynie 2 silniki. Samolot wyposażony był w śmigła z łopatami o zmiennym kącie natarcia. Komfort pasażerów zwiększony był przez wytłumienie kabiny.

Podczas półrocznego testowania samolot odbył ponad 200 lotów, które wykazały wyższość DC-1 nad popularnymi samolotami tamtego okresu (Fokker_F.VII, Ford Trimotor). DC-1 był w stanie przelecieć Stany Zjednoczone, z zachodniego na wschodnie wybrzeże, w 13 godzin i 5 minut. W kwietniu 1935 pobił rekord prędkości na trasie z Los Angeles do Nowego Jorku, pokonując ją w czasie 11 godzin i 5 minut.^[1]

TWA zaakceptowało prototyp, z pewnymi modyfikacjami (zwiększenie liczby miejsc do 14, mocniejsze silniki) i złożyło zamówienie na 20 sztuk.^[2]. Doprowadziło to do powstania DC-2.

W 1935 samolot został sprzedany hiszpańskim liniom Líneas Aéreas Postales Españolas. W 1940 uległ wypadkowi i nie został naprawiony.