Drugi rząd Wiktora Janukowycza

Z Wikipedii

Drugi rząd Wiktora Janukowycza - ukraiński rząd funkcjonujący od 4 sierpnia 2006.

Premier Janukowycz

W wyniku wyborów parlamentarnych w 2006 znaczące zwycięstwo i 186 mandatów w 450-osobowej Radzie Najwyższej odniosła Partia Regionów (PR) byłego premiera Wiktora Janukowycza, który podjął się misji sformowania rządu, gdy na jego stronę przeszła Socjalistyczna Partia Ukrainy (SPU), łamiąc uzgodnienia "pomarańczowych". Ostatecznie w skład rządu weszli jednak przedstawiciele PR, SPU i Komunistycznej Partii Ukrainy (KPU), ale i ministrowie z Bloku Nasza Ukraina (NU).

Koalicja wkrótce upadła, a Wiktor Janukowycz stopniowo doprowadził do odwołania "naszoukraińców". Do rządu powołał natomiast przedstawicieli partii pozaparlamentarnych tworzących jego pierwszy rząd, które rozsypały się w 2005 (większość z nich wkrótce przystąpiła do Partii Regionów), a także lidera PPPU.

Wiktor Janukowycz (PR) - premier
Mykoła Azarow (PR) - pierwszy wicepremier i minister finansów
Andrij Klujew (PR) - wicepremier
Dmytro Tabacznyk (PR) - wicepremier
Wołodymyr Rybak (PR) - wicepremier (do 21 marca 2007 także minister architektury i budownictwa)
Jurij Bojko (PR) - minister paliwa i energetyki
Wiktor Bałoha (NU) - minister ds. sytuacji nadzwyczajnych (do 5 października 2006)
Wasyl Dżarty (PR) - minister ochrony naturalnego środowiska
Anatolij Hołowko (KPU) - minister ds. mocy produkcyjnych
Anatolij Hrycenko (bezp., zw. z NU) - minister obrony
Ihor Lichowyj (bezp., zw. z NU) - minister kultury i sztuki (do 1 listopada 2006)
Jurij Łucenko (SPU) - minister spraw wewnętrznych (do 1 grudnia 2006)
Wołodymyr Makucha (bezp.) - minister gospodarki (do 21 marca 2007)
Jurij Melnyk (bezp., zw. z KPU) - minister polityki agroprzemysłowej
Stanisław Nikołajenko (SPU) - minister oświaty i nauki
Mychajło Papijew (bezp., zw. z PR) - minister pracy i polityki socjalnej
Jurij Pawlenko (NU) - minister ds. rodziny, młodzieży i sportu (do 29 listopada 2006)
Jurij Poljaczenko (bezp., zw. z NU) - minister ochrony zdrowia (do 23 marca 2007)
Mykoła Rudkowski (SPU) - minister transportu
Borys Tarasiuk (NU) - minister spraw zagranicznych (do 29 stycznia 2007)
Iwan Tkalenko (PR) - minister bez teki ds. kontaktów z Radą Najwyższą
Anatolij Tołstouchow (PR) - minister bez teki, sekretarza rady ministrów
Serhij Tułub (PR) - minister przemysłu węglowego
Roman Zwarycz (NU) - minister sprawiedliwości (do 1 listopada 2006)

Późniejsi członkowie rządu

Ołeksandr Kuźmuk (bezp., zw. z PR) - wicepremier (od 25 maja 2007)
Wiktor Slauta (PR) - wicepremier (od 8 lutego 2007)
Wołodymyr Radczenko (PR) - wicepremier (od 12 stycznia 2007 do 25 maja 2007)
Jurij Bogucki (bezp., zw. z PR) - minister kultury i turystyki (od 1 listopada 2006)
Wasyl Cuszko (SPU) - minister spraw wewnętrznych (od 1 grudnia 2006)
Jurij Hajdajew - minister ochrony zdrowia (od 23 marca 2007)
Arsenij Jaceniuk (bezp., zw. z NU) - minister spraw zagranicznych (od 21 marca 2007)
Wołodymyr Jacuba (bezp., zw. z PR) - minister rozwoju regionalnego i budownictwa (od 21 marca 2007)
Anatolij Kinach (PPPU) - minister gospodarki (od 21 marca 2007)
Wiktor Korż (PR) - minister ds. rodziny, młodzieży i sportu (od 1 grudnia 2006)
Ołeksandr Ławrynowycz (bezp., zw. z PR) - minister sprawiedliwości (od 1 listopada 2006)
Ołeksandr Popow (bezp., zw. z PR) - minister gospodarki komunalnej (od 21 marca 2007)
Nestor Szufrycz (bezp., zw. z PR) - minister ds. sytuacji nadzwyczajnych (od 12 grudnia 2006)