Drukarka termosublimacyjna

Z Wikipedii

Drukarka termosublimacyjna lub sublimacyjna – typ drukarki wykorzystujący ciepło do przeniesienia barwnika. Barwnik na specjalnej, zwykle trójkolorowej taśmie (z dodatkową warstwą ochronną - CMYO) jest punktowo podgrzewany, wskutek czego prawdopodobnie przechodzi z fazy stałej bezpośrednio do gazowej, po czym osiada na materiale drukowanym (zazwyczaj specjalny papier lub folia). Według nowszych poglądów, w procesie w rzeczywistości większą rolę gra zjawisko dyfuzji, nie sublimacji.

Większość drukarek tego typu nakłada kolory kolejno, jeden po drugim.

Podstawową zaletą tego rodzaju druku jest wysoka, fotograficzna jakość obrazu, pod wieloma względami lepsza od wydruków atramentowych. Sposób nakładania barwnika powoduje, że praktycznie nie widać rastrowej struktury wydruku, dodatkowo możliwe jest precyzyjne kontrolowanie odcienia każdego punktu obrazu przez zmianę temperatury i czasu trwania transferu, co pozwala uzyskać prawdziwą 24-bitową głębię każdego piksela. Typowa rozdzielczość drukarek termosublimacyjnych - 300 dpi - porównywana jest zwykle do drukarek atramentowych o rozdzielczości ok. 4800 dpi.

Inną cechą, dającą wydrukom termosublimacyjnym przewagę nad atramentowymi, jest ich trwałość. Barwniki stosowane w typowych drukarkach atramentowych zblakną pod wpływem promieniowania UV i procesów chemicznych dużo szybciej, niż bardziej stabilne barwniki używane w tej technologii. Dodatkowo, wydruki opuszczające drukarkę są od razu suche i odporne na działanie wody.

Istotną wadą technologii stosowanej w konsumenckich drukarkach tego typu jest ograniczenie rozmiaru wydruku i niska wydajność przy druku tekstu,a także konieczność stosowania specjalnych papierów. Cechy te wykluczają stosowanie tych drukarek jako narzędzi biurowych.