Wikipedysta:Duży Bartek/brudnopis
Z Wikipedii
Denhoff - czarnocki Wacław "Denhoff" urodzony 5 listopada 1894 r. w Warszawie. syn Tadeusza / kupca/ i Zofii z Czarnowskich. Krształcił się w gimnazjum W. Wróblewskiego w Wa-wie, w którym w 1913 r. uzyskał maturę. Następnie podjął studia medyczne na uniwersytecie w Lozannie. Jako uczeń należał do organizacji postępowo - niepodległościowej "promień"., a w Lozannie był członkiem tamtejszej "Filarecji". Od 1912r w ZS (związek Strzelców?). Ukończył szkole podoficerską, w 1914r. przebywał na letnim kursie oficerskim w krakowskich Oleandrach. Początkowo (od 6.08) zastępca dowódcy 13 kompanii strzeleckiej. 25 sierpnia został dowódcą I plutonu, 1 kompanii V baonu 1pp LP (pułk piechoty Legionów Polskich) 9 października mianowany ppor. piechoty 12 maja przydzielony do3 szwadronu dyonu kawalerii rotmistrza W. Prażmowskiego - Beliny dla zapoznania się ze służba w kawalerii. Od 15 lipca był adiutantem baonu uzupełniającego I brygady. Przydzielony do POW, od 22 sierpniakomendant okręgu piotrkowskiego, a od 15 października m.st. Warszawy. 17 grudnia został adiutantem Komendy Naczelnej. Po krótkotrwałym kierowaniu okręgiem włocławskim (25 marca - 21 kwietnia 1916) od 22 kwietna był szefem komisji wydawniczej POW oraz współredaktorem pism: "Przegląd Wojskowy" i "Strzelec". 12 lutego 1917 objął funkcję komendanta szkoły podchorążych, zaś 4 lipca okręgu lubelskiego. 15 listopada został ponownie komendantem m Warszawy. od 1 lipca 1918r. szef propagandy POW. W październiku wysłany w specjalnej misji do Lwowoa gdzie też zastał go rozpad CK Austro węgier. Od 1 listopada uczestniczył w obronie lwowa przeciwko ukraińcom, początkowo na odcinku Domu Techników, potem dowodził odcinkiem Elektrownia. po oswobodzeniu miasta 2 grudnia awansowany na porucznika piechoty i otrzymuje dowodctwo 1 kompani 6 ppleg. od 10 lutego 1919 szef oddziału wywiadowczego KOK(????) zaś od 25 marca szef odziału informacyjnego Dywizji Litewsko Białoruskiej. uczestniczy w walkach z bolszewikami na froncie litewsko białoruskim. 10 maja wyznaczono go na szefa oddziału II dowództwa tego frontu. 15 listopada awansowany na kapitana piechoty. 10 stycznia 1920 mianowany adiutantem sztabowym. z powodu ciężkiej choroby płuc 1 kwietnia przeszedł do dyspozycji Oddz, V naczelnego dowództwa. przebywał wówczas na urlopie zdrowotnym. mimo złego stanu zdrowia z powodu trudnej sytuacji na froncie organizował dywersję na tyłach wojsk bolszewickich na terenach małopolski wschodniej . Następnie przeszedł do służby administracyjnej. Po zakończeniu wojny 10 listopada 1921 przeniesiony do 65 pp od 17 grudnia na urlopie zdrowotnym, mimo intensywnego leczenia w sanatorium w Rajczy następował dalszy postęp grużlicy w związku z czym 30 września 1925r przechodzi w stan spoczynku. Zamieszkał w zakopanem gdzie zajął się taternictwem i narciarstwem, Poeta, piewca życia strzeleckiego. zmarł 11 kwietnia 1927 w bydgoszczy, tam pochowany. czterokrotnie odznaczony krzyżem walecznych, pośmiertnie otrzymał krzyż niepodległości. Żonaty z Wandą z Cumftów, miał córke Krystyne.
Źródło Wiktor Kszysztof Cygan Oficerowie Legionów Polskich 1914 - 1917 Barwi i Broń, Warszawa 2005 ISBN 83-923074-1-0
