Durza

Z Wikipedii

Durza - jedna z postaci z książki Christophera Paoliniego Eragon, będąca Cieniem. Ma czerwone oczy i takie same włosy oraz skórę naciągniętą, jakby bezpośrednio na kości.

Kiedyś nazywał się Carsaib, należał do plemienia nomadów na pustyni Hadarackiej, został jednak wygnany za krzywoprzysięstwo ojca, który razem z matką zostali potem zabici przez rozbójników. Życie uratował mu czarnoksiężnik Haeg, który potem przyjął go na naukę. Po zamordowania Haega przez bandytów, wściekły Carsaib wezwał duchy silniejsze od niego, które go opętały. W ten sposób stał się Cieniem. Durza był przywódcą Urgali. Miał pod swoją władzą również Ra'zaców.

Durza służył królowi Galbatorixowi i na jego rozkaz próbował przejąć smocze jajo przewożone przez elfkę Aryę. Gdy mu się to nie udało, uwięził ją. Tuż przed pojmaniem Arya przy pomocy magii wysłała jajo w okolice zamieszkane przez lud Eragona. Z jaja wykluła się smoczyca Saphira.

Po raz pierwszy Eragon spotkał Durzę w Gil'eadzie, w mieście, w którym Cień więził Aryę. Podczas starcia Murtagh (towarzysz Eragorna) wystrzelił z łuku strzałę, która trafiła Durze w między oczy. Lecz, jak się później okazało, unicestwiło to tylko jego cielesną powiekę, nie zabijając go. Cienie można bowiem zabić jedynie przeszywając ich serce.

Durza został ostatecznie zabity przez Eragona podczas bitwy o Farthen Dûr w Smoczej Twierdzy po przywołaniu zaklęcia ognia Brisingr. Wtedy Cień z wyglądu odrażającego człowieka-potwora zmienił się w ludzką postać, a z jego ciała odleciały trzy zjawy.