Dwór na kopcu
Z Wikipedii
Dwór na kopcu, przez długie lata mylony z gródkami stożkowatymi, czyli rezydencjami motte, to rodzaj drewnianego dworu wzniesionego w miejscu obronnym i otoczonego urządzeniami obronnymi. Nazywane też fortalicjami, zazwyczaj w przekazach pisanych.
Dwory tego typu składały się zazwyczaj z właściwego budynku dworu, zlokalizowanego na przeważnie sztucznie usypanym kopcu ziemnym, czasem otoczonym też fosą, gdzie sam budynek otoczony był jeszcze palisadą. Budynki dworskie posiadały małe okna, przypominające strzelnice, a wszelkie drzwi i wrota były często wzmacniane. Wznoszone były od XIII do XVIII w. i do dzisiejszych czasów nie zachował się ani jeden.
[edytuj] Literatura
- Szymon Wrzesiński, "Zapomniane miejsca powiatu lwóweckiego. Zamki, dwory i pałace", Lwówek Śląski 2004.
- Leszek Kajzer, "Archeologiczny rodowód dworu", Łódź 1988
- Leszek Kajzer, "Zamki i dwory obronne w Polsce Centralnej", Warszawa 2004.
- S. Kołodziejski, "Średniowieczne rezydencje obronne możnowładztwa na terenie województwa krakowskiego", Kraków 1994.
- A. Nierychlewska, "Budownictwo obronne powiatu radomskiego w okresie od XIII do XVIII wieku", Radom 2002.
