DWDM
Z Wikipedii
DWDM (ang. Dense Wavelength Division Multiplexing) Jest to technika multipleksacji wielu sygnałów cyfrowych w jednym łączu światłowodowym z przydzieleniem każdemu sygnałowi innej długości fali świetlnej, innego kanału. Ze względu na ilość kanałów rozróżniamy takie technologie jak CWDM (ang. Coarse Wavelength Division Multiplexing) i WDM (ang. Wavelength Division Multiplexing).
Ponieważ odstępy między kanałami są bardzo małe ok 0,8nm, wygodnie jest charakteryzować falę poprzez jej częstotliwość, a nie długość fali. Siatka DWDM opracowana przez ITU opiera się na częstotliwości 193,1 THz, to jest 1552,52 nm. W istniejących światłowodach przy mało różniących się długościach fal można osiągać już krotności 400 kanałów DWDM, co odpowiada przepływności rzędu Tb/s. Na przykład firma NEC w roku 2000, na odcinku 168 km osiągnęła szybkość transmisji 6,4 Tb/s. Gęste zwielokrotnienie falowe DWDM jest jednym z rozwiązań dla superszybkich sieci szkieletowych, można zwiększyć przepustowość łączy bez inwestowania w nowe instalacje światłowodowe.
Inną odmianą technologii DWDM jest technologia UDWDM (ang. Ultra Dense Wavelength Division Multiplexing). Tutaj odstępy międzykanałowe są rzędu 0,4 nm (80 kanałów) lub mniejsze.