Dwight Davis
Z Wikipedii
Dwight Filley Davis (ur. 5 lipca 1879 w St. Louis, Missouri, zm. 28 listopada 1945 w Waszyngtonie), amerykański polityk, znany także jako tenisista i fundator najważniejszego drużynowego trofeum w tenisie męskim - Pucharu Davisa.
Był sekretarzem wojny w rządzie prezydenta Coolidge'a (1925-1929) oraz gubernatorem generalnym Filipin (1930-1932).
Jako tenisista zdobył mistrzostwo międzyuczelniane USA w 1899, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Wygrał turniej US Open w grze pojedynczej w 1898 oraz trzykrotnie w deblu (1899, 1900, 1901), ponadto był w finale debla w 1898 i 1903; 1901 finalista gry pojedynczej na Wimbledonie.
W 1900 ufundował Puchar Davisa, początkowo jako trofeum dla zwycięzcy pojedynku USA - Wielka Brytania; sam (w roli kapitana), razem z Malcolmem Whitmanem i Holcombe Wardem, sięgnął po pierwsze zwycięstwo w 1900. Był także członkiem ekipy w 1902.
W latach 1898-1901 figurował w czołowej dziesiątce zawodników amerykańskich (nr 2 w USA w 1899 i 1900). W 1956 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
