Dyskryminacja pozytywna

Z Wikipedii

Dyskryminacja pozytywna - jest to rodzaj dyskryminacji, polegający na ograniczaniu praw większości, celem działania w interesie dyskryminowanej mniejszości. Istnienie dyskryminacji tej mniejszości w społeczeństwie nigdy nie może być w sposób dostateczny stwierdzone wcześniej, mechanizmy dyskryminacji pozytywnej mogą często pojawiać się w przypadku domniemania gorszego traktowania określonej grupy, są zawsze wynikiem domniemania faktu dyskryminacji.

Dyskryminacja pozytywna stanowi element szeregu dokumentów prawa międzynarodowego. Jest zalecana między innymi w:

- Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej; (otwarta do podpisu w Nowym Jorku dnia 7 marca 1966 r.; Dz.U. 1969 nr 25 poz. 187);

Dokumenty takie jak: - Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet; (przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ dnia 18 grudnia 1979 r.; Dz.U. 1982 nr 10 poz. 71); - Deklaracja Pekińska i Pekińska Platforma Działania (dokumenty końcowe Czwartej Światowej Konferencji w sprawie Kobiet, Pekin 1995 r.). nie dotyczą dyskryminacji pozytywnej gdyż mówią o przywilejach dla większości (kobiety) a nie dla mniejszości (mężczyźni).

Z tego samego powodu, przykładem dyskryminacji pozytywnej nie są normy o minimalnej ilości zatrudnionych kobiet tudzież parytety dla kobiet w partiach politycznych i gremiach decyzyjnych.

Jest nią natomiast osobna pula (parytet) dla osób czarnoskórych w postępowaniu rekrutacyjnym na Uniwersytet.

"Punktów za pochodzenie" (robotnicze i chłopskie), uwzględnianych podczas rekrutacji do uczelni wyższych w Polsce w czasach PRL nie można uznać za przykład dyskryminacji pozytywnej, gdyż dotyczyły większości a nie mniejszości.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Polityka równości płci na poziomie lokalnym
• Patrycja Potocka-Szmoń, Agata Lankamer Dyskryminacja w miejscu pracy. Poradnik dla pracodawcy i pracownika, Gdańsk, 2006

 To jest tylko zalążek artykułu związanego z psychologią i socjologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.