Działania desantowo-szturmowe
Z Wikipedii
Działania desantowo-szturmowe (inaczej działania powietrzno-szturmowe) – integralna część walki lądowej. Wojska przeznaczone do tych działań mogą realizować zadania samodzielnie lub wspólnie z innymi rodzajami wojsk lądowych, w całej strefie odpowiedzialności związku operacyjnego (taktycznego). Realne zagrożenie ich użycia może zmusić przeciwnika do rozproszenia swoich sił, między innymi w celu osłony ważnych urządzeń i kluczowego terenu w rejonach tyłowych (w głębi ugrupowania).
Wojska desantowo-szturmowe (kawaleria powietrzna) umożliwiają dowódcom szybką reakcję na zaistniałą sytuację w całym rejonie (obszarze) odpowiedzialności. Ich użycie może stanowić ważny element walki o uchwycenie i utrzymanie inicjatywy (swobody działania). Wojska te są przydatne również do spełnienia roli wysoce manewrowego powietrznego odwodu.
Działania desantowo-szturmowe prowadzone są zwykle w rejonach nie bronionych lub słabo bronionych. W wyjątkowych sytuacjach mogą one być prowadzone w rejonach zajętych przez przeciwnika, jednakże pod warunkiem posiadania potencjalnych możliwości jego rozbicia (zniszczenia, obezwładnienia) i przewagi w powietrzu. Mogą być one prowadzone we wszystkich rodzajach działań bojowych wojsk lądowych.
[edytuj] Cele działań
- Opanowanie i utrzymanie kluczowych obiektów terenowych (przełęcze, wąwozy, mosty, przeprawy itp.);
- Niszczenie ważnych celów (obiektów) w ugrupowaniu przeciwnika;
- Osłona luk i otwartych skrzydeł w ugrupowaniu własnych wojsk;
- Zamykanie wyłomów powstałych w obronie na skutek uderzeń przeciwnika;
- Zwalczanie desantów i innych sił przeciwnika, prowadzących działania w głębi ugrupowania własnych wojsk;
- Wzmocnienie okrążonych sił;
- Prowadzenie rozpoznania;
- Wprowadzanie w błąd przeciwnika działaniami demonstracyjnymi (mylącymi).
Wojska desantowo-szturmowe (kawaleria powietrzna) są zdolne do:
- uzyskania zaskoczenia poprzez atakowanie przeciwnika z dowolnego kierunku oraz w rejonach trudno dostępnych;
- przelotu nad zaporami i omijania pozycji przeciwnika;
- szybkiego ześrodkowania sił w decydującym miejscu i czasie;
- rozśrodkowania się w krótkim czasie, w celu zmniejszenia skutków uderzeń przeciwnika;
- szybkiej reakcji na zaistniałą sytuacje pola walki, również na duże odległości;
- utrzymania wysokiego tempa działania przez szybkie przenoszenie wysiłku na inny kierunek lub w nowy rejon działania;
- uniezależnienia się od lądowych linii komunikacyjnych.
W Wojsku Polskim działania tego typu może prowadzić 6 Brygada Desantowo-Szturmowa.
