Działko HS.404

Z Wikipedii

HS.404 to działko automatyczne o kalibrze 20 mm produkowane przez firmę Hispano-Suiza, było używane w wielu modelach samolotów brytyjskich, amerykańskich i francuskich.

Działko było bazowane na innym działku automatycznym FF S produkowanym w Szwajcarii przez firmę Oerlikon, które było także produkowane na licencji przez Hispano-Suiza jako HS.7 i HS.9. Pod koniec lat 30. inżynier Mark Birkigt zaprojektował nowe działko, z wieloma usprawnieniami, z większą szybkostrzelnością i wyższą prędkością wylotową pocisku. Nowy projekt został nazwany Type 404 lub HS.404 i w tym był uznany za najlepsze lotnicze działko automatyczne. "Type 404" było używane w wielu przedwojennych francuskich samolotach.

Nowa broń bardzo zainteresowała angielski RAF i została bardzo szybko, w nieco zmodyfikowanej formie jako Hispano Mk.II wprowadzone jako uzbrojenie angielskich samolotów, zastępując używane wówczas karabiny maszynowe Browning .303 o kalibrze 7.7 mm które były standardowym uzbrojeniem brytyjskich samolotów. Nowe działka wymagały pewnych modyfikacji skrzydeł samolotów Supermarine Spitfire i Hawker Hurricane. Do końca 1943 wszystkie samoloty uzbrojone w Browningi zostały przezbrojone w "Hispano Mk.II" lub wycofane ze służby – wszystkie samoloty myśliwskie RAF-u były wtedy uzbrojone wyłącznie w działka.

Produkcja działka została także licencjonowana do Stanów Zjednoczonych gdzie było ono znane jako M1. Zarówno lotnictwo jak i marynarka amerykańska planowały szybkie przezbrojenie na nowa broń. W 1941 powstał wielki program produkcyjny zarówna samych działek jak i amunicji. Kiedy dostarczono pierwsze egzemplarze M1, okazało się, że były one bardzo zawodne i cierpiało na częste niewypały. Brytyjczycy którzy sami nie mieli wystarczających mocy produkcyjnych byli bardzo zainteresowani modelem amerykańskim, byli jednak bardzo zawiedzeni jego jakością. W kwietniu 1942 wysłano do Ameryki kilka egzemplarzy Mk.II w celu porównania z M1, okazało się, że wersja amerykańska miała nieco dłuższą komorę amunicyjna co powodowało większość problemów.

Amerykanie nie zdecydowali się zmodyfikować zamka w swojej wersji działka, zaprojektowali za to nową jego wersję – M2 z innymi modyfikacjami, które jednak okazało się prawie tak samo zawodne jak jego poprzednik. Pod koniec 1942 w magazynach amerykańskiego lotnictwa znalazło się 40 milionów naboi 20 mm bez skutecznej broni do ich zużytkowania. Pomimo wszystkich starań aby podobnie jak Anglicy przezbroić swoje samoloty wyłącznie w działka, Amerykanom nie udało się to do końca wojny.

W tym czasie Brytyjczycy zrezygnowali z wersji amerykańskiej, między innymi dlatego iż udało im się zwiększyć w znaczący sposób produkcję tej broni. Rozpoczęli także wytwarzanie nowego modelu Mk.V który był lżejszy i miał większą szybkostrzelność ale z niższą prędkością wylotową pocisku. Amerykanie rozpoczęli budować ten model jako M3 który miał podobne problem jak jego dwaj poprzednicy. Już po zakończeniu wojny Amerykanom udało się w końcu zaprojektować udaną wersję nazwaną M24.

W okresie powojenny HS.404 wyszło dość szybko z użytku na rzecz działek rewolwerowych bazowanych na niemieckim MG 213, Brytyjczycy zaczęli używać 30 mm działka ADEN, USAF przeszło na działko M39 i tylko lotnictwo amerykańskiej marynarki wojennej zostało przy starszym modelu M24 używając do niego lżejszych naboi w celu zwiększenia ich prędkości wylotowej.