Działko M39
Z Wikipedii
| M39 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Stany Zjednoczone |
| Producent | Springfield Armory |
| Rodzaj | jednolufowe działko automatyczne |
| Zasada działania | pięciokomorowe działko rewolwerowe |
| Historia | |
| Prototypy | lata 50. |
| Dane techniczne | |
| Liczba luf | 1 |
| Kaliber | 20 mm |
| Zasilanie | taśma |
| Masa | |
| Broni | 81 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 1030 m/s |
| Masa pocisku | 101 g |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 1500 strz./min |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
Pontiac M39 - działko rewolwerowe kalibru 20 mm, zaprojektowane dla USAF w końcu lat 40. i używane jako uzbrojenie myśliwców od wczesnych lat 50. do 70.
[edytuj] Historia rozwoju
Działko M39 zostało zaprojektowane przez Springfield Armory na podstawie niemieckiej konstrukcji z czasów II wojny światowej działka Mauser MG 213C kalibru 30 mm, zbudowanego dla Luftwaffe, ale nigdy nie użytego bojowo. Na podstawie tego samego działka oparto konstrukcję brytyjskiego ADENa i francuskiego DEFA, ale amerykańscy projektanci budując M39 wybrali mniejszy kaliber 20 mm w celu zwiększenia szybkostrzelności działka i prędkości wylotowej pocisku.
Początkowo oznaczone jako T-160 działko instalowano do testów w warunkach bojowych na wielu samolotach F-86 Sabre w ramach programu Gunval i używano podczas wojny w Korei w 1953. W końcu zostało ono przyjęte jako standardowe uzbrojenie samolotów myśliwsko-bombowych F-86H Sabre, F-100 Super Sabre, F-101A i F-101C Voodoo, oraz F-5 Freedom Fighter. Ostatnia wersja myśliwca F-5 Tiger II wciąż jest wyposażona w działko M39A2, wersję z 280 nabojami w jednomiejscowym myśliwcu i 140 nabojami w dwumiejscowym.
Działko M39 nie jest tą samą konstrukcją co pochodne działka Hispano M3 używanego przez marynarkę USA (jako M3 a później Colt Mk 12) w samolotach A-4 Skyhawk i F-8 Crusader, ani inną pochodną działek Hispano, M24, używaną przez USAF pod koniec lat czterdziestych.
