Dzień Dziękczynienia

Z Wikipedii

Dzień Dziękczynienia, Święto Dziękczynienia, (ang. Thanksgiving Day), święto obchodzone w USA w czwarty czwartek listopada, w Kanadzie zaś w drugi poniedziałek października jako pamiątka pierwszego Dziękczynienia członków kolonii Plymouth w 1621

Pielgrzymi, którzy przypłynęli do Ameryki na pokładzie statku Mayflower byli pierwotnie członkami Angielskiego Kościoła Separatystycznego (odłamem Purytanów). Wcześniej ruszyli ze swych domostw w Anglii i pożeglowali do Holandii (Niderlandów), aby uciec przed prześladowaniem religijnym. Tam cieszyli się większą tolerancją religijną, ale w końcu rozczarowali się holenderskim sposobem życia, uznając go za bezbożny. Szukając lepszego życia Separatyści wynegocjowali z londyńską kompanią handlową sfinansowanie pielgrzymki do Ameryki. Większość odbywających podróż na pokładzie "Mayflower" nie była Separatystami, ale zostali wynajęci dla zabezpieczenia interesów firmy. Tylko około jedna trzecia pierwszych kolonistów była Separatystami.

Pielgrzymi wylądowali na Skale Plymouth 11 grudnia 1620. Ich pierwsza zima była druzgocąca. Do początku nadchodzącej jesieni stracili 46 ze 102 osób zaokrętowanych na "Mayflower". Ale żniwa 1621 były obfite. Pozostali koloniści zadecydowali uczcić to świętem, wraz z 91 Indianami z plemienia Wampanoagów (ang. Wampanoag), którzy pomogli Pielgrzymom przetrwać ich pierwszy rok. Sądzi się, że Pielgrzymi nie przetrwaliby tego pierwszego roku bez pomocy tubylców i ich wodza o imieniu Massasoit. Święto miało więcej z tradycyjnego angielskiego obyczaju niż z "obchodów dziękczynnych". Trwało trzy tygodnie, w okresie między 21 września i 11 listopada 1621 roku. Indianie dostarczyli na ucztę co najmniej pięć jeleni, w menu nie było natomiast sosu żurawinowego, ziemniaków ani ciasta z dyni; nie było też indyków, a raczej jakieś ptactwo wodne (kaczki, gęsi).

Pielgrzymi i tubylcy porozumiewali się za pośrednictwem Squanto, Indianina z plemienia Patuxet, który znał angielski dzięki swoim wcześniejszym kontaktom z brytyjskimi podróżnikami. Oprócz ucztowania, święto obejmowało także wspólny wypoczynek i zabawę kolonistów i Indian. Nie zachowały się natomiast żadne inne relacje o podobnych międzykulturowych spotkaniach w kolejnych latach. Znane są tylko dwa opisy tego święta - w liście kolonisty i książce powstałej 20 lat później. Świętem narodowym ogłosił je w 1863 roku prezydent Abraham Lincoln i z tego samego okresu datują się żywe do dziś, chociaż często fałszywe stereotypy o Dniu Dziękczynienia.

Historia Dnia Dziękczynienia w Kanadzie Historia dnia dziękczynienia idzie wstecz do angielskiego odkrywcy, Martina Frobishera, który bezskutecznie próbował znaleźć północne przejście do Chin. Udało mu się jedynie założyć osadę w Kanadzie. W roku 1578, Frobisher odprawił oficjalny ceremoniał w miejscu które teraz jest Newfoundland i Labrador, aby podziękować za przeżycie tak długiej wyprawy. Ceremoniał ten jest uważany za pierwsze Kanadyjskie dziękczynienie i pierwsze oficjalne dziękczynienie w Ameryce Północnej. Następni osadnicy kontynuowali tradycyjny ceremoniał zapoczątkowany przez Frobishera, który został oznaczony tytułem szlacheckim, a zatoka, przez którą wpłynął, nazywa się Frobisher Bay.

Trzeba zaznaczyć że ceremoniał z roku 1578 nie jest pierwszym dziękczynieniem według tradycji Pierwszych Nacji . Długo przed przypłynięciem Martina Frobishera, tradycją wielu kultur tubylców było oddawać dziękczynienie podczas jesiennych zbiorów. W kulturze Haudenosaunee, dziękczynienie jest modlitwą recytowaną ku czci „trzech sióstr” (fasola, kukurydza i kabaczek) podczas jesiennych zbiorów.