E-Zdrowie

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: styl encyklopedyczny, a nie forma esejowa.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

E-Zdrowie - narzędzia lub rozwiązania obejmujące produkty, systemy i usługi wychodzące poza zakres prostych aplikacji internetowych. Wiążą się one z narzędziami dla organów i pracowników służby zdrowia oraz dostosowane do indywidualnych potrzeb systemy opieki zdrowotnej dla pacjentów i obywateli. Są to na przykład sieci informacji o zdrowiu, elektroniczne książeczki zdrowia, usługi świadczone w ramach opieki telemedycznej, osobiste przenośne systemy komunikacji, portale poświęcone zdrowiu oraz wiele innych narzędzi na bazie technologii informacyjno-komunikacyjnych, pomagających zapobiegać, diagnozować i leczyć choroby, monitorować stan zdrowia, prowadzić odpowiedni tryb życia

Pojęcie „e-Zdrowie” obejmuje swoim zakresem wiele znajomo brzmiących terminów, np.: -telemedycyna -telezdrowie/zdalna opieka medyczna -telematyka w opiece zdrowotnej -informatyka medyczna -zarządzanie informacjami o zdrowiu -technologie informacyjno-komunikacyjne w opiece zdrowotnej.

Oprócz aplikacji komputerowych e-Zdrowie obejmuje też poznawcze przetwarzanie informacji i zadania komunikacyjne dla praktyki medycznej, edukacji i badań. Istotą e-Zdrowia jest to, że powinno ono wspomagać transformację procesów służby zdrowia z korzyścią dla pacjentów i systemu opieki zdrowotnej.

[edytuj] Przykładowe aplikacje

Przykładowe systemy z zakresu e-Zdrowia dla obywateli (mieszkańców), które w niedalekiej przyszłości będą uzyskiwały coraz większy zasięg: • usługi z zakresu telemedycyny, np. dla homecare, • noszone systemy do monitorowania stanu zdrowia, • dostarczanie zaawansowanych informacji o stanie zdrowia. Przykładowe systemy z zakresu e-Zdrowia dla profesjonalistów: • systemy zapewniające szybki dostęp do istotnych danych medycznych (w każdym miejscu i w dowolnym czasie), • dostęp do wirtualnych urządzeń.

[edytuj] Czynniki sukcesu i porażki

Nie ma na to ostatecznej odpowiedzi na pytanie o to, w jaki sposób i co stanowi sukces lub porażkę, ponieważ z pozoru nieudany projekt może być doświadczeniem przyczyniającym się do sukcesu kolejnego projektu. Korzyści ekonomiczne widoczne są średnio po czterech latach. Inne korzyści mogą pojawiać się w innych odstępach czasu, co zależy od typu aplikacji. Rozwój infrastruktury, takiej jak regionalne lub narodowe sieci e-Zdrowia, wymaga dużo czasu i to powoduje, że korzyści są obserwowane dużo później. Jeśli jednak infrastruktura już istnieje, może ułatwić szybsze uzyskanie korzyści za pomocą dodania aplikacji e-Zdrowia, niż miałoby to miejsce w sytuacji jej braku. Niezależnie więc od tego, co decyduje o sukcesie czy porażce, doświadczenia zdobyte w innych projektach są najważniejszym źródłem informacji dla dalszego udanego wdrażania e-Zdrowia. Możliwe jest zidentyfikowanie pewnej liczby czynników, które mogą być warunkiem wstępnym dla porażki lub sukcesu. I tak do czynników sukcesu można zaliczyć m.in.: - potrzeba medyczna i silne zorientowanie na pacjenta - polityczne i społeczne poparcie - długoterminowe spojrzenie na projekty - wcześniej zdefiniowane cele inwestycji - zaangażowanie wszystkich kluczowych uczestników - multidyscyplinarne podejście angażujące polityków, specjalistów, badaczy i biznes - partnerstwo publiczno-prywatne - wybór właściwej technologii, ciągłe wsparcie techniczne - interoperacyjność i otwarte standardy

Ważne czynniki mogące spowodować porażkę projektu: - niemożność adaptacji strategii do zmieniających się potrzeb/ środowiska - reorganizacja procesów opieki zdrowotnej w trakcie ustanawiania nowych technologii - izolacja od organizacji i potencjalnych użytkowników - opór przed zmianą - brak politycznego wsparcia - brak perspektywy długoterminowej. - brak zrozumienia procesów opieki zdrowotnej i zmian zachodzących w środowiskach medycznych - brak analizy rynku, porównywanie rozwiązania do już istniejących - brak istniejących systemów informacyjnych (np. klinicznych systemów informacyjnych) - złe komunikowanie problemów technicznych w projekcie

Chociaż niektóre z czynników mogą być ważne w danych okolicznościach, ale nieprzydatne w innych, można jednak wyodrębnić kilka wspólnych czynników, które mogą być powszechnie uważane za podstawy dobrych praktyk: - zaangażowanie na wszystkich poziomach i udział użytkowników - projekty oparte na prawdziwych potrzebach i jasnych celach - kontakty i komunikacja międzyludzka w ramach projektu - przestrzeganie, na ile to możliwe, technicznych standardów interoperacyjności - podejście długoterminowe, wytrzymałość i stabilność rozwoju. W przypadku zarówno czynników sukcesu, jak i czynników porażki wydaje się, że nawet, jeśli technologia miałaby zawieść, często nie jest to postrzegane jako sprawa najważniejsza. To raczej czynnik ludzki i sprawy związane ze złożoną organizacją opieki zdrowotnej wydają się być kluczowe dla sukcesu zastosowania e-Zdrowia.

[edytuj] e-Zdrowie w Europie

W roku 2006 większość krajów członkowskich stworzyła strategie narodowe na rzecz e-Zdrowia jako oddzielne strategie e-Zdrowia lub włączając je do narodowych strategii zdrowotnych, lub narodowych strategii technologii informacyjno-komunikacyjnych.

Organizacja i finansowanie różni się pomiędzy krajami, ponieważ odpowiedzialność za opiekę zdrowotną ponoszona jest różnie – lub na poziomie regionalnym lub krajowym. W ten sam sposób różnią się sposoby użycia technologii informacyjno-komunikacyjnych i aplikacji e-Zdrowia. W niektórych krajach członkowskich UE, przykładowo w krajach skandynawskich i w Wielkiej Brytanii, stworzono krajowe sieci opieki zdrowotnej. W rosnącej liczbie regionów w Europie istnieją regionalne sieci opieki zdrowotnej, które wspomagają używanie międzyszpitalnych aplikacji e-Zdrowia, systemów danych pacjentów oraz komunikację medyczną.

[edytuj] e-Zdrowie w Polsce

Systemy e-Zdrowia w radykalny sposób zmienią sposób zarządzania oraz świadczenia usług e-Zdrowia na poziomie narodowym i regionalnym. Inicjatywy te zakładają integrację w ramach europejskiego społeczeństwa informacyjnego poprzez m.in. działania w zakresie zaspokajania potrzeb starzejącego się społeczeństwa (technologie dla lepszego stanu zdrowia, niezależnego mieszkania – smart homes). Prowadzone obecnie badania w dziedzinie e-Zdrowia mają wspomóc proces tworzenia „inteligentnego środowiska”, które umożliwi zarządzanie statusem zdrowotnym oraz będzie wspomagać praktyków w procesie podejmowania decyzji. Nacisk położony jest na kluczowe technologie, oprogramowanie wspomagające praktyków w procesie podejmowania najlepszych możliwych decyzji przy zachowaniu bezpieczeństwa pacjenta oraz tworzenie sieci współpracy naukowej w zakresie bioinformatyki, genomiki oraz neuroinformatyki w celu stworzenia nowej generacji systemów Zdrowia wspomagających ‘indywidualizację’ diagnozy oraz leczenia.

Inicjatywy działające w Polsce postawiły przed sobą pewne strategiczne cele, których osiągnięcie pozwoli na zbudowanie nowoczesnego systemu działania sektora zdrowotnego. Wśród nich wyróżnić można: • ułatwienie dostępu do dokumentów klinicznych, • zwiększenie efektywności procesów w ochronie zdrowia, • redukcja liczby błędów klinicznych, • ułatwienie do przenoszenia się pacjentów pomiędzy krajami Unii, • ułatwienia w dostępie do istotnych informacji dotyczących ochrony zdrowia dla pacjentów i profesjonalistów medycznych.

Aplikacje, które służyć mają osiągnięciu tych celów to głównie: • elektroniczny transfer recept, • e-preskrypcja – ze wspomaganiem decyzji, • elektroniczne rekordy pacjenta, • obrazowanie cyfrowe i powiązane usługi oraz raportowanie. • portale, • systemy terminologiczne dla rekordów klinicznych i lekarstw, • mechanizmy ochrony poufności danych osobowych, • identyfikatory obywateli.

[edytuj] Bibliografia

IANIS, „Podręcznik dobrych praktyk regionalnych e-Zdrowie. Wyzwania regionalne i ich oddziaływanie”, wrzesień 2007
Sikorki L., „Perspektywy w e-zdrowiu – oczekiwania i rzeczywistość”, Top Medical Trends 2007