Echolalia (literatura)
Z Wikipedii
Echolalia w literaturze jest to środek stylistyczny polegający na powtarzaniu jednakowych lub podobnych zespołów głoskowych jedynie dla podkreślenia rytmiczności, melodyjności tekstu, szczególnie charakterystyczne w ludowych przyśpiewkach i refrenach, również wykorzystywany jako celowy chwyt poetycki w utworach awangardowych.
Przykład może stanowić wiersz Irit Amiel Pierwszy wchodzi do Komory Król Maciuś Pierwszy:
A na stronie stoi sobie Pani Kultura - ura - ura - ura
I cicho szepce Pani Cywilizacja - ja - ja - ja
Patrzcie jaka tam czarna dziura - ura - ura -ura
I nie dziwi się wcale Pani Etyka - ka -ka -ka
Nie patrząc ni w lewo ni w prawo woła Pan Prawo - wo - wo - wo