Edmund Łągiewka

Z Wikipedii

Dr Edmund Łągiewka (ur. 1934 w Garnku koło Częstochowy, zm. 9 kwietnia 2005 w Częstochowie) – polonista, wybitny pedagog, nauczyciel akademicki, naukowiec, filolog, humanista, znawca literatury.

W czasach okupacji naukę pobierał na tajnych kompletach. Po II wojnie światowej w 1945 roku zdał egzamin do Gimnazjum im. Romualda Traugutta w Częstochowie; następnie ukończył tamtejsze dwuletnie liceum. Maturę zdał w 1951 roku i przez rok pracował jako nauczyciel w rodzinnej miejscowości. Podjął studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, którą ukończył w 1957 roku pozostając tam jako asystent. W 1960 roku powrócił do Częstochowy i rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkołach średnich. Uczył w II Liceum im. Romualda Traugutta oraz Szkole Gospodarczej Sióstr Zmartwychwstanek.

W latach 1973-1975 był polonistą w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza. Za namową prof. Jerzego Starnawskiego w 1975 roku zamienił pracę w szkole na asystenturę przy powstającym na częstochowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej Instytucie Filologii Polskiej. Wtedy również rozpoczął przygotowywanie pracy doktorskiej na temat Konstantego Wojciechowskiego – badacza i krytyka literatury żyjącego na przełomie XIX i XX wieku. Obronił ją w 1985 roku na Uniwersytecie Łódzkim. Wykładał także literaturę staropolską, uczył polonistów przygotowywania warsztatu bibliograficznego. Był pasjonatem książek. Przez ponad pół wieku działał w częstochowskim oddziale Towarzystwa im. Adama Mickiewicza, do którego tworzenia zaprosił go – młodego wówczas absolwenta Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach – Józef Mikołajtis, jego mistrz i nauczyciel z liceum. Wygłosił tam wiele odczytów a także napisał wiele pism dotyczących m.in. czasopism częstochowskich dwudziestolecia międzywojennego.

Na początku lat 90., kiedy otworzyły się nowe możliwości kształcenia młodzieży, zaangażował się w tworzenie Liceum Społecznego w Częstochowie. W latach 1992-1995 był jego dyrektorem. Z jego inicjatywy w 2002 roku szkoła przyjęła imię Zbigniewa Herberta. Po przejściu na emeryturę pracował nadal na pół etatu w Liceum jako polonista. Po śmierci rodziców starał się podtrzymać kontakt nawet z dalekimi krewnymi. Do końca życia odwiedzał w Krakowie i troszczył się o swoją profesor ze studiów Mieczysławę Miterę-Dobrowolską. W 2003 roku był przewodniczącym jury w III Konkursie Literackim im. prof. Zofii Martusewicz. Jest autorem monografii 10 lat I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego STO w Częstochowie, wydanej w Częstochowie w 2000 roku.

Miał żonę Barbarę, córkę Agnieszkę i wnuczkę Weronikę. Na 9 kwietnia 2005 przygotowywał wykład O szczęściu, tego samego dnia zmarł.

[edytuj] Źródła

• Edmund Łągiewka, 10 lat I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego STO w Częstochowie, Częstochowa 2000
• Wspomnienie - Edmund Łągiewka, Gazeta Wyborcza w Częstochowie 2007