Edward Łańcucki

Z Wikipedii

Generał brygady Edward Łańcucki (ur. 1924) to polski dowódca wojskowy, doktor nauk wojskowych.

Urodzony w Skałacie, tam ochotniczo wstąpił do służby w ludowym Wojsku Polskim, ukończył szkołę podoficerską wojsk pancernych w Ulianowsku nad Wołgą i w stopniu sierżanta jako dowódca czołgu przeszedł szlak Korpusu Pancernego.

Po wojnie ukończył Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych w Modlinie oraz Politechnikę Gdańską. Awans na stopień generała brygady otrzymał w październiku 1970 roku jako dowódca 16 Dywizji Pancernej w Elblągu (1968-1971). Dowodząc tą dywizją brał udział w pacyfikacji rewolty robotniczej na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku.

W następnych latach był zastępcą Szefa Inspektoratu Szkolenia MON oraz zastępcą komendanta Wojskowej Akademii Technicznej ds. liniowych. Od 1987 r. w stanie spoczynku.

Założyciel i prezes Klubu Byłych Żołnierzy Drezdeńskiego Korpusu Pancernego.

Od 1995 r. zasiadał na ławie oskarżonych w procesie o sprawstwo masakry robotniczej na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. Z powodu złego stanu zdrowia został wyłączony z postępowania sądowego.

Odznaczony m. in. Komandorią Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz czechosłowackim medalem "40-lecia Wyzwolenia Czechosłowacji przez Sławną Armię Radziecką".

Źródło: H.P. Kosk, "Generalicja Polska", tom I, Warszawa 1999.