Efekt Millera

Z Wikipedii

Efekt Millera – zjawisko występujące w układach wzmacniaczy tranzystorowych, powodujące istotne ograniczenie pasma przenoszenia wzmacniacza w układach pracy typu wspólny emiter (CE - Common Emiter) w tranzystorach bipolarnych oraz typu wspólne źródło (CS- Common Source) w tranzystorach unipolarnych.

Zjawisko to powodowane jest pojemnością wejściową układu wzmacniacza, wraz ze wzrostem częstotliwości wzmacnianego sygnału, wskutek czego zmniejsza się wzmocnienie prądowe wzmacniacza.

Pojemność wejściową wzmacniacza określa wzór:

C = C_bc * (1 − K_u) + C_be,

gdzie:

• C_bc - pojemność złącza baza-kolektor
• C_be - Pojemność złącza baza-emiter
• K_u - wzmocnienie napięciowe wzmacniacza

Wady: Zmniejszenie górnej częstotliwości granicznej, zmniejszenie pasma przenoszenia układu, zmniejszenie wzmocnienia skutecznego, zmniejszenie wzmocnienia napięciowego, zmniejszenie impedancji wejściowej.

Zalety: Wykorzystuje się w układach gdzie potrzebna jest duża pojemność.

Efekt Millera można zniwelować stosując układ kaskody.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z elektroniką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.