Eklektyzm starożytny
Z Wikipedii
Eklektyzm starożytny - kierunek filozoficzny starożytności, łączący w sobie różne elementy z różnych doktryn filozoficznych, zwłaszcza hellenistycznych - epikureizmu, sceptycyzmu i stoicyzmu. Eklektyzm można podzielić na grecki (Akademia Platońska) i rzymski (przede wszystkim Cyceron).
Spis treści |
[edytuj] Czwarta Akademia (przezwyciężanie sceptycyzmu)
Filon z Laryssy nauczał iż mimo, że żadne kryterium prawdy (stoickie) nie wytrzymuje krytyki (sceptycyzm) nie wynika z tego że rzeczy są niezrozumiałe obiektywnie - to my ich nie rozumiemy, a także że wprawdzie stoickie kryterium prawdy nie wytrzymuje krytyki lecz może być jakieś inne kryterium prawdy według którego krytykę wytrzyma, ponieważ z natury rzeczy mogą być zrozumiałe.
Nie należy więc całkowicie odrzucać prawdę, trzeba przyjąć odróżnienie prawdy od fałszu, lecz nie posiadając kryterium które doprowadziło by nas do prawdy, a posiadając jedynie pozory, możemy stwierdzić tylko to co prawdopodobne.
Filon zaprzecza istnieniu prawdy, nie zaprzecza istnieniu kryterium pozwalającemu ujrzeć prawdę. Przyjmuje prawdę odciśniętą w duszy i umyśle, którą jednak nie można ująć ani zrozumieć na poziomie obiektywnej pewności. Etykę podzielił na 6 części, przedstawiając w niej w jaki sposób osiągnąć szczęście.
[edytuj] Piąta Akademia
Antiochos z Askalonu nauczał, że prawda istnieje i jest poznawalna. Był przekonany że nauka Platona i Arystotelesa, a także nauki stoików mówią to samo - wyrażali oni te same pojęcia za pomocą innych słów.
W fizyce i logice popierał nauki stoików, a nawet w etyce - nauczał życia zgodnego z naturą, z naturą rozumną. Za potrzebną do szczęścia uważał cnotę ale także również dobra materialne.
Nauki eklektyzmu akademickiego, greckiego są syntezą, zestawieniem, nakładaniem się różnych treści lecz nie stanowią unifikacji i nie tworzą zwartego systemu.
[edytuj] Eklektyzm rzymski
Cyceron znał wszystkie doktryny filozoficzne uprawiane w jego czasach. Od wszystkich czerpał, poza epikurejczykami których krytykował. Stworzył zlepek teorii filozoficznych za podstawę biorąc pozytywne prawdopodobieństwo, ponieważ w związku z brakiem zgody pomiędzy filozofami nie można stwierdzić pewników co do prawdy można jedynie pewne rzeczy przyjąć za prawdopodobne.
W dziełach Horacego mieszają się myśli Epikurejskie i Stoickie.
[edytuj] Źródła
- Dodatkowe informacje ze strony http://www.religieifilozofie.prv.pl za zgodą autora
- Giovanni Reale Historia filozofii starożytnej, tom I - V, Lublin, RW KUL, 1999
- Władysław Tatarkiewicz Historia filozofii, tom I, Warszawa, PWN, 1999
