Elżbieta Woodville

Z Wikipedii

Elżbieta Woodville (Wydville) (ur. ok. 1437, zm. 7/8 czerwca 1492) - królowa Anglii jako żona Edwarda IV.

Elżbieta urodziła się około 1437, w Grafton Regis (Northamptonshire) jako córka Sir Richarda Woodville'a (później hrabiego Rivers) i Jacquetty Luksemburskiej. Była damą dworu królowej Małgorzaty Andegaweńskiej, żony Henryka VI Lancastera. W 1452 poślubiła Johna Grey'a, barona Ferrers of Groby, który w 1461 poległ w drugiej bitwie pod Saint Albans walcząc po stronie Lancasteów. Z tego małżeństwa przyszło na świat dwóch synów:

Tomasz Grey, earl Huntingdon, markiz Dorset i lord Ferrers de Groby,
Ryszard Grey.

Edward IV posiadał wiele metres, najbardziej ulubioną z nich była Jane Shore. Jednak Elżbieta Woodville nalegała na ślub, który odbył się w tajemnicy 1 maja 1464, w jej domu rodzinnym w Northamptonshire. Ślub ten zniszczył plany doradcy księcia Richarda Neville'a, hrabiego Warwick (zwanego twórcą królów), który szukał Edwardowi żony wśród księżniczek francuskich. Gdy wieść o ślubie dotarła do niego Warwick przeszedł na stronę przeciwników króla. Edward zaczął faworyzować rodzinę żony, a ona wykorzystywała to, i m.in aranżowała korzystne małżeństwa swojemu rodzeństwu. Swojego brata Jana Wydeville'a ożeniła z Lady Katarzyną Neville, córką Ralpha Neville'a, earla Westmorland i Joanny Beaufort. Katarzyna była trzykrotną wdową, miała około 60 lat, ale była bardzo bogata. Swoją siostrę Katarzynę Wydeville, Elżbieta wydała za mąż za 11-letniego Henryka Stafforda, księcia Buckingham. Inną siostrę - Marię Wydeville, wydała za Wilhelma Herberta, earla Pembroke.

Niespodziewanie 25 czerwca 1483 Elżbieta została wdową i królową matką. Jednak jej małżeństwo zostało uznane przez parlament za nieważne aktem Titulus Regius, na podstawie, że Edward obiecał wcześniej ożenić się z Lady Eleonorą Butler (obietnica ta była wiążąca stąd, Edward żył w bigamii). Informację potwierdziły zeznania księdza, który podobno udzielił ślubu Edwardowi i Eleonorze (prawdopodobnie był to Robert Stillington, biskup Bath i Wells). Na tej podstawie wszystkie dzieci Edwarda i Elżbiety zostały uznane za nieślubne (w tym najstarszy syn - Edward V). Szwagier Elżbiety - Ryszard III koronował się na króla.

Elżbieta straciła tytuł królowej matki i znana była odtąd jako Dame Elizabeth Grey. Ona i jej dzieci żyły w ciągłym strachu o swoje życie, bały się zemsty dworzan zazdrosnych o byłe wpływy klanu Woodwille.

[edytuj] Potomstwo Elżbiety i Edwarda

Elżbieta i Edward mieli dziesięcioro dzieci:

Elżbieta York (1466-1503), królowa Anglii,
Maria York (1467-1482), pochowana w St George's Chapel w zamku Windsor,
Cecylia York (1469-1507), wicehrabina Welles,
Edward V (1470-1483/1485),
Małgorzata Plantagenet (kwiecień 1472-grudzień 1472), księżniczka Yorku, pochowana w Westminster Abbey,
Ryszard Shrewsbury (1473-1483/1485), książę Yorku,
Anna York (1475-1511), hrabina Surrey,
Jerzy Plantagenet (1477-1479), książę Bedford, pochowany w St George's Chapel, w Windsorze,
Katarzyna York (1479-1527), hrabina Devon,
Bridget York (1480-1517), zakonnica w zakonie Dartford, w Kencie.

[edytuj] Ciekawostki

Najbardziej znanymi dziećmi Elżbiety byli dwaj synowie: Edward (jeden z niekoronowanych królów angielskich) i Ryszard. Po śmierci Edwarda IV zostały one pojmane przez ich stryja Ryszarda III (wówczas jeszcze księcia Gloucester) i uwięzione w zamku Tower. Prawdopodobnie rok później obaj chłopcy zginęli. Okoliczności ich śmierci do dziś pozostają niejasne, ich ciał nie znaleziono.

Poprzednik
Małgorzata Andegaweńska