Elżbieta z Hesji

Z Wikipedii

Elżbieta z Hesji (ur. ok. 1129 r., zm. 18 czerwca 1165 r.) – zakonnica, mistyczka, święta Kościoła katolickiego.

Elżbieta urodziła się w 1129 r. w okolicach Bonn, w rodzinie szlacheckiej. W wieku 12 lat została oddana przez rodziców na wychowanie do klasztoru benedyktynek w Schonau (Hesja) nad Renem. W 1147 r. złożyła śluby zakonne. Dziesięć lat później mianowano ją mistrzynią nowicjatu, a następnie przełożoną żeńskiej części klasztoru.

Od 1152 r. Elżbieta zaczęła przeżywać – zwłaszcza podczas oficjum godzin kanonicznych i Mszy św. – mistyczne wizje, ekstazy i objawienia. Zostały one spisane przez jej brata Egberta, opata klasztoru, w dwóch zbiorach: Liber viarum Dei i Visiones. Wizje dotyczyły tajemnicy życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz wniebowzięcia Maryi, a także męczeństwa świętej Urszuli, co przyczyniło się do rozszerzenia kultu tej świętej. Objawieniom towarzyszyły wezwania do pokuty i reformy w Kościele.

Pewien wpływ na doznania Elżbiety mogła mieć poważna choroba, na którą przez kilkanaście lat cierpiała, a także korespondencja z benedyktynką i mistyczką Hildegardą z Bingen.

Elżbieta zmarła 18 czerwca 1165 r. w wieku 35 lat. Początkowo otaczał ją kult lokalny, a w 1584 r. papież Grzegorz XIII wpisał ją do Martyrologium Rzymskiego. Jej relikwie zostały zniszczone podczas wojny trzydziestoletniej, zachowała się tylko głowa.

Wspomnienie św. Elżbiety z Hesji Kościół katolicki obchodzi 18 czerwca.