Elfen Lied
Z Wikipedii
| Elfen Lied | |
|---|---|
| エルフェンリート (Erufen Rīto) |
|
| Gatunek | akcja, horror, psychologiczny, romans, science fiction, seinen |
| Manga | |
| Autor | Lynn Okamoto |
| Wydawca |  Shueisha |
| Drukowana w | Weekly Young Jump |
| Wydawana | czerwiec 2002 – listopad 2005 |
| Liczba tomów | 12 tomów z 107 rozdziałami |
| Anime – serial telewizyjny | |
| Reżyseria | Mamoru Kanbe |
| Studio | GENCO, VAP |
| Stacja telewizyjna | AT-X Anime Network |
| Premierowa emisja | 25 lipca 2004 – 17 października 2004 |
| Liczba odcinków | 13 |
| OVA | |
| Reżyseria | Mamoru Kanbe |
| Studio | VAP |
| Liczba odcinków | 1 |
| Data wydania | 21 kwietnia 2005 |
| Czas trwania | 25 minut |
Elfen Lied (jap. エルフェンリート Erufen Rīto?) to tytuł autorstwa Lynn Okamoto oraz serialu anime bazującego na niej. Fabuła serii skupia się na historii tajemniczych istot zwanych "Diclonius", które zagrażają ludzkości.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Historia rozpoczyna się pokazując nam młodą dziewczynę o imieniu Lucy, uciekającą w dziwnych okolicznościach z umieszczonego na wyspie u wybrzeży Kamakury laboratorium naukowego. Dziewczyna ucieka, zabijając przy tym dużą liczbę strażników przy użyciu swych nadprzyrodzonych mocy. Trafiona kulą z karabinu przeciwczołgowego w dziwny hełm który ma na głowie wpada z klifu do wody, tym samym wydostając się z wyspy. Dziewczyna jest "Dicloniusem" - istotą podobną do człowieka, posiadającą jednak dwa małe rogi na swej głowie, przypominające nieco kocie uszy. "Dicloniusy" swe telekinetyczne moce zawdzięczają "vectorom" - wyrastającym im z pleców niewidzialnym ramionom stanowiącym potężną broń.
Dzień po ucieczce Lucy, chłopak o imieniu Kouta przybywa do Kamakury, by spotkać się ze swą kuzynką Yuką. Chce on studiować na lokalnym uniwersytecie, dostał więc zakwaterowanie w postaci starego zajazdu należącej do rodziny Yuki, pod warunkiem spełniania w nim obowiązków dozorcy. Gdy Kouta w końcu spotyka Yukę, udaje się wraz z nią na plażę, którą to ostatnim razem odwiedzał, gdy był jeszcze dzieckiem. Dwójka bohaterów nieoczekiwanie znajduje u brzegu morza nagą, krwawiącą dziewczynę. Dziewczyną tą jest Lucy, która jednak w wyniku urazu głowy spowodowanego postrzeleniem wykształciła w sobie podwójną osobowość. W przeciwieństwie do okrutnej i wręcz sadystycznej Lucy, jej druga osobowość jest niezwykle łagodna, nieszkodliwa i na początku nie będąca w stanie wymówić niczego innego, poza "Nyū". Nie wiedząc co z nią zrobić, Kouta i Yuka biorą dziewczynę do opustoszałego hotelu w którym odtąd ma mieszkać Kouta i opiekują się nią, nadając jej imię "Nyū". Yuka szybko decyduje, iż najlepiej będzie jeśli zamieszka w zajeździe razem z Koutą i Nyū.
Kouta, Nyū i Yuka zaczynają przyzwyczajać się do mieszkania w zajeździe, a Nyū zaczyna pogłębiać stłumione w Koucie bolesne wspomnienia z jego przeszłości. Tymczasem laboratorium, gdzie Lucy była przetrzymywana zaczyna wysyłać zarówno ludzi, jak i Dicloniusy których celem jest schwytanie dziewczyny.
[edytuj] Główne postaci
- Lucy (jap. ルーシー Rūshī?) jest nastoletnią "Diclonius" w wieku około 18 lat. Posiada cztery vectory, których długość jest ograniczona do dwóch metrów (w mandze długość ani ilość jej wektorów nie jest sprecyzowana). W zasięgu dwóch metrów jest więc zwrotna i zabójcza, jest też w stanie użyć jakiegokolwiek obiektu w jej zasięgu jako pocisku by zabić wroga oddalonego od niej. Potrafi też uniknąć strzałów z większości standardowych broni. Lucy z powodu traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa nienawidzi ludzi i zabija ich niejednokrotnie z zimną krwią. Jedyną osobą, której z pewnych powodów nie byłaby w stanie zabić jest Kouta.
- Nyu (jap. にゅう Nyū?) to druga osobowość Lucy, powstała w wyniku zranienia głowy Lucy przez postrzelenie z przeciwczołgowego karabinu. Nyū ma osobowość kilkuletniego dziecka i wykazuje dziecięcą ciekawość świata. Jest ona zupełnym przeciwieństwem Lucy. Jest łagodna i niezdolna do sadystycznych czynów. Nyū powraca do postaci Lucy, gdy zostaje gwałtownie zaatakowana, bądź uderzona w głowę.
- Seiyū: Sanae Kobayashi
- Kouta (jap. コウタ Kōta?) ma około dziewiętnastu lat. Przybywa do Kamakury, zamieszkując zamknięty rodzinny hotel i studiując na lokalnym uniwersytecie. Jest on niezwykle miły i opiekuńczy wobec otaczających go dziewcząt i ma poczucie obowiązku pomagania im w kłopotach. Będąc dzieckiem, był świadkiem traumatycznych wydarzeń, które jednak zatarł w swej pamięci pod wpływem szoku.
- Seiyū: Chihiro Suzuki
- Yuka (jap. ユカ?) to dziewiętnastoletnia kuzynka Kouty. Jest zakochana w Koucie odkąd byli dziećmi, a zainteresowanie Kouty osobą Nyū wywołuje w niej mimowolną zazdrość, czasem aż do granic racjonalności. Z powodu pojawiania się coraz to nowych dziewcząt (Lucy/Nyū, Mayu, Nana) Yuka ma napady wściekłści kierowane do Kouty.
- Seiyū: Mamiko Noto
- Mayu (jap. マユ?) - czternastoletnia dziewczyna, która z powodu "wykorzystywania" przez przybranego ojca i braku miłości od strony matki, ucieka. W końcu dochodzi do plaży gdzie znajduje małego psa, którego nazywa Wanta. Staje się on jej przyjacielem. Żyła w okolicznych dokach jednak Kouta wraz z Yuką zaadoptowali ją. Od tego czasy Mayu żyła z Koutą, Yuką i Nyū w Zajeździe pod Klonem.
- Seiyū: Emiko Hagiwara
- Nana (jap. ナナ?) to diclonius z numerem 7. Wcześniej była do końca posłuszna swojemu przybranemu ojcu. Chcąc zaprowadzić (na prośbę ojca) Nyū z powrotem do laboratorium. Jednak wskutek tego Lucy oderwała jej ręce i nogi. Z tego powodu Nana miała zostać uśpiona, ponieważ była tylko niebezpiecznym bytem. Jednak jej przybrany ojciec dał jej ręce i nogi, na których mogła chodzić za pomocą wektorów. Później Nana uciekła na swoich nowych kończynach, nie mając zielonego pojęcia o świecie (ponieważ całe życie spędziła w laboratorium) Mayu, Kouta, Yuka i Nyū chcieli ją przygarnąć. Nana poznała w Nyū - Lucy. Okazało się, że w niej kryją się dwie osobowości i koniec końców zamieszkała w zajeździe.
- Seiyū: Yuki Matsuoka
[edytuj] Poboczne postacie
- Mariko Kurama (jap. 蔵間マリコ Kurama Mariko?) - diclonius z numerem 35. Najsilniejsza ze wszystkich dicloniusów. Znienawidzona i krzywdzona przez ludzi stała się bezwzględną maszyną do zabijania, dopóki nie zobaczyła swojego biologicznego ojca, przybranego ojca Nany. Chciał ją zastrzelić, aby przestała zabijać, jednak ona kochała jego całym sercem i chciała być mu posłuszna. Ojciec chciał spróbować naprawić swoje błędy i zacząć nowe życie z córką, jednak nie udało mu się to, ponieważ w niezwykle niebezpiecznej Mariko zostały załadowane (na wszelki wypadek) ładunki wybuchowe, które zostały zdetonowane, gdy niósł ją do domu.
- Seiyū:Tomoko Kawakami
- Kurama (jap. 蔵間?) - profesor w laboratorium, ojciec biologiczny Mariko i przybrany ojciec Nany. Po nieudanej próbie samobójstwa zostaje ocalony przez Bandō, wraz z którym mieszka w szopie na plaży. Pod wpływem szoku spowodowanego śmiercią Mariko popada w skrajne szaleństwo, z którego wyciąga go później przybrana córka Nana.
- Seiyū: Osamu Hosoi
- Numer 3 - diclonius z numerem 3.Zaraziła profesora Kuramę wirusem wektora, przez co nie mógł mieć normalnych dzieci tylko dicloniusy.
- Kanae (jap. カナエ?) - młodsza siostra Kouty mająca ok.8-10 lat.Bardzo opiekuńcza w stosunku do brata i zazdrosna o inne dziewczynki.Jej ulubionym zajęciem było zbieranie muszelek.Została zabita przez Lucy poprzez rozcięcie jej na pół.
- Seiyū: Maria Yamamoto
- Bandō (jap. 坂東?) - człowiek stworzony do zabijania.Jeden z członków "Specjalnej Grupy Szturmowej" (Ang. Special Assault Team, SAT). Po pierwszym spotkaniu z Lucy zostaje oślepiony i traci prawe ramie, które zostaje zastąpione mechaniczną protezą.Tak jak Lucy, jest osobą apatyczną.
- Seiyū: Jouji Nakata
[edytuj] Dicloniusy
Diclonius (czyli "podwójne kiełkowanie") to rasa 'nadludzi' uważana za ich następców naszej rasy. Dicloniusy to istoty z wyglądu bardzo podobne do ludzi. Zasadnicza różnica to wyrastająca na głowie każdego Dicloniusa para rogów, przypominających szerokie, krótkie skostniałe uszy. Dzięki owym wyrostkom na czaszce są w stanie kontrolować niewidzialnymi rękami, zwanymi wektorami. Wektory same w sobie stanowią niebezpieczną broń, gdyż są w stanie przeciąć prawie wszystko co napotkają na swej drodze, ale Dicloniusy wykorzystują je jeszcze do rzucania przedmiotami o ogromnej wadze i rozmiarach, podciągania się i odbijania w celu wykonania wyższego skoku oraz prostych rzeczy, takich jak dosięganie czegoś, co znajduje się po za zasięgiem ich widzialnych rąk. długość oraz ilość wektorów różni się w zależności w jakim pokoleniu Diclonius przyszedł na świat i do jakiej grupy jest zaliczany. Wszystkie Dicloniusy płci żeńskiej cechuje również różowy kolor włosów, nie jest pewne jak sprawa ma się z mężczyznami, gdyż w anime występuje tylko dwóch - obaj są łysi. Wszystkie Dicloniusy, choć zachowują psychikę ludzką są urodzonymi zabójcami. Mordercze predyspozycje zazwyczaj ukazują się koło trzeciego roku życia, jeśli są dobrze traktowane i szczęśliwe, nieco później, lub jak w przypadku Nany - nigdy. Istoty te można podzielić na dwie grupy :
- Królowe - Jako jedyne są płodne. Ich wektory służą nie tylko jako broń, lecz także roznoszą wirusa powodującego, że dzieci zarażonej urodzą się Sipelitami. Zazwyczaj nieco słabsze od swoich niepłodnych sióstr.
- Sipelity (nazwa pochodzi od postaci z opery "Eduard auf dem Seil", twórcy poematu Elfia Pieśń, z którego pochodzi nazwa Mangi oraz Anime). Są bezpłodne. Zazwyczaj operują większą siłą, niż królowe : Mariko (Sipelit) posiadała 26 wektorów po 11 metrów każdy, podczas gdy Lucy (Królowa) miała tylko 4 wektory o maksymalnym zasięgu 2 metry. Jedynym celem Sipelitów jest eksterminacja ludzkiej rasy i 'wymiany' jej na nową, ulepszoną, czyli Diclonius.
[edytuj] Spis odcinków
| # | Tytuł | Premiera |
||
|---|---|---|---|---|
| 01 | "A Chance Encounter ~ Begegnung" "Kaikō" (邂逅) |
25 lipca 2004 | ||
| 02 | "Annihilation ~ Vernichtung" "Sōtō" (掃討) |
1 sierpnia 2004 | ||
| 03 | "Deep Feelings ~ Im Innersten" "Kyōri" (胸裡) |
8 sierpnia 2004 | ||
| 04 | "Attack ~ Aufeinandertreffen" "Shokugeki" (触撃) |
15 sierpnia 2004 | ||
| 05 | "Receipt ~ Empfang" "Rakushō" (落掌) |
22 sierpnia 2004 | ||
| 06 | "Innermost Feelings ~ Herzenswärme" "Chūjō" (衷情) |
29 sierpnia 2004 | ||
| 07 | "Confrontation ~ Zufällige Begegnung" "Saikai" (際会) |
5 września 2004 | ||
| 08 | "The Beginning ~ Beginn" "Kōshi" (嚆矢) |
12 września 2004 | ||
| 09 | "Reminiscence ~ Schöne Erinnerung" "Tsuioku" (追憶) |
19 września 2004 | ||
| 10 | "Infant ~ Säugling" "Eiji" (嬰児) |
26 września 2004 | ||
| 11 | "Complication ~ Vermischung" "Sakusō" (錯綜) |
3 października 2004 | ||
| 12 | "Quagmire ~ Taumeln" "Deinei" (泥濘) |
10 października 2004 | ||
| 13 | "No Return ~ Erleuchtung" "Fugen" (不還) |
17 października 2004 | ||
| OVA | "Regenschauer ~ In the rain, or, how can a girl have reached such feelings?" "Tōriame ni te arui wa, shōjo wa ikani shi te sono shinjō ni itatta ka?" (通り雨にて 或いは、少女はいかにしてその心情に至ったか？) |
21 kwietnia 2005 | ||
[edytuj] Różnice między mangą i anime
Adaptacja mangi w formie anime rozpoczęła się, gdy manga wciąż się ukazywała. Stąd też wynikają znaczne różnice w fabule serii, jak chociażby zgoła odmienne zakończenia oraz mniejsze różnice, takie jak brak pozytywki grającej "Lilium" w mandze. W mangowej wersji niektóre wątki zostały bardziej pogłębione, pojawiły się też postaci, których nigdy nie ujrzymy w anime. W anime, w przeciwieństwie do mangi, Lucy nie wyjawia swojego prawdziwego imienia, które brzmi Kaede (tak samo nazywa się hotel, w którym mieszka Kouta).
[edytuj] Informacje dodatkowe
Manga Elfen Lied ukazywała się początkowo w magazynie Weekly Young Jump i składała się ze 107 rozdziałów, podzielonych później na 12 tomów. Wydawana była od czerwca 2002 roku do listopada 2005 roku.
Serię anime Japończycy mogli oglądać na kanale TV Tokyo od 25 lipca 2004 roku do 17 października tego samego roku. 12 kwietnia 2005 roku, pojawił się również jeden odcinek OVA uzupełniający historię ukazaną w anime.
[edytuj] Linki zewnętrzne
