Emil Czapliński

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: linki, forma encyklopedyczna.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Emil Czapliński płk. (ur. 8 września 1892 w Krakowie, zm. 21 października 1976 w Lublin) – polski oficer.

Emil Czapliński urodził się jako wnuk powstańca listopadowego i syn powstańca styczniowego. Przed I wojną światową w 1908 r. wstępuje do Sodalicji Mariańskiej, wiąże się z ruchem skautowym i drużynami Strzeleckimi. Po wybuchu wojny wstępuje do Legionów i wyrusza do Kielc z 1 p.p. Po kampanii kieleckiej zostaje przeniesiony ze stopniem ppor. na d-cę kompanii do 2 p.p. aż do końca wojny.

W wojnie polsko-bolszewickiej od 1 września 1919 r. dowodził kompanią w 4 p.p. w akcji na Przemyśl i Lwów a od lipca 1920 r. do października 1929 r. tymże pułkiem, po czym przeszedł na stanowisko Z-cy Komendanta Straży Granicznej, od marca 1932 r. na Komendanta Garnizonu i Miasta Lublina.

We wrześniu 1939 r. mobilizuje formacje, przeprowadza ewakuację do Równego i kieruje obroną przeciwlotniczą Lublina. Będąc posiadaczem samochodu (DKW) opóźnia swój wyjazd aż do momentu pojawienia się Niemców pod Węglinem. Jako ostatni z wojskowych 17 września 1939 r. opuszcza miasto jedyną jeszcze nie zajętą drogą przez Łęczną, Uściług do Łucka. Po blisko 3-miesięcznej tułaczce "za Bugiem" i przypadkowym odnalezieniu wcześniej wywiezionej rodziny, unikając ujęcia przez bolszewików, szczęśliwie na początku grudnia dociera do Lublina. Bezzwłocznie ze spotkanymi oficerami i osobami cywilnymi przystępuje do organizacji ruchu oporu. Aresztowany przez Niemców 4 lutego 1940 r. zostaje wywieziony do oflagu.

Powraca po 6. latach niewoli i ponownie obejmuje Komendę Miasta oraz szefostwo Wydziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Po dwóch latach służby za udział wraz z wojskiem we Mszy Świętej Rezurekcyjnej zostaje usunięty z wojska "bez prawa noszenia munduru".

Zmarł 21 października 1976 r. w Lublinie i spoczywa na cmentarzu przy ul. Lipowej. Na uroczystości pogrzebowej nie było wojska a nad trumną zmarłego piękną mowę pożegnalną wygłosił kolega legionowy gen. w stanie spoczynku Mieczysław Boruta-Spiechowicz.

Posiadał następujące awanse i odznaczenia:

1. 1913 – podchorąży – Krzyż V–M V kl.

2. 1914 – p.porucznik – Krzyż Niepodległości

3. 1915 – porucznik – Krzyż Walecznych 4x

4. 1918 – kapitan – Krzyż Zasługi-złoty

5. 1920 – major – Medal za wojnę 1920

6. 1923 – p.pułkownik – Medal X-lecia

7. 1927 – pułkownik – Medal XX-lecia

Dzieje dowodzonego przez płka E. Czaplińskiego pułku zostały opisane w książce Henryka Żelewskiego: "Dzieje bojowe 8 Pułku Piechoty Legionów w walkach obronnych 1939 r.". Wydawnictwo KUL, Lublin, 1984.