Emil Holub

Z Wikipedii

Emil Holub
Urodzony	7 października 1847 Holice
Zmarł	21 lutego 1902 Wiedeń

Emil Holub (ur. 7 października 1847 w Holicach, zm. 21 lutego 1902 w Wiedniu), czeski przyrodnik, kolekcjoner i podróżnik.

[edytuj] Biogram

Uczył się w gimnazjach w Pradze i Žatcu (do 1866 r.).

W 1872 r. jako absolwent praskiego fakultetu medycznego odbył pierwszą podróż do południowej Afryki, gdzie zdobywał środki utrzymania jako miejscowy lekarz w Kimberley. Stąd udał się w ramach trzech badawczych wypraw do wnętrza kontynentu. Zgromadzoną w trakcie podróży kolekcję przesłal do Pragi.

Największą wyprawę doprowadził do skutku w latach 1875-77, kiedy przez Shoshongo i jeziora solne Makgadikgadi (czy Makarikari) doszedł do wodospadu królowej Wiktorii na średniej Zambezi. Stamtąd musiał zawrócić, bo zachorował na febrę tropikalną.

Po powrocie do ojczyzny (1879) opisał swoje przeżycia w książkach Eine Cultur-Skizze des Marutse-Mambunda Reiches (1879) i Sedm let v jižní Africe (1880).

Druga wyprawa (wraz z żoną Růženą, 1884-87) miała za cel przebadać źródła Zambezi, Konga, przejść Afrykę z południa aż do Egiptu. Mussiał się ograniczyć do badań średniego Kafue, lewego dopływu Zambezi. O wyprawie tej napisał książkę Druhá cesta po jižní Africe. Z Kapského města do země Mašukulumbů (1889-90).

Powrócił do Czech (1887) i w Wiedniu (1891) i w Pradze (1892) zorganizował afrykańską wystawę, która skończyła się stratą finansową. Organizował szereg wykładów, na przykład jako pierwszy zwrócił uwagę na malarstwo jaskiniowe Buszmenów.

Na 1889 r. planował nową wyprawę, a w 1894 r. otrzymał zaproszenie na cykl wykładów, lecz stan zdrowia pogorszał się i w 1902 r. w Wiedniu zmarł.

[edytuj] Źródła

• Josef Tomeš i kol., Český biografický slovník XX. století, t. 1, Praga 1999, ISBN 80-7185-245-7