Emil Redlich

Z Wikipedii

Emil Redlich (ur. 18 stycznia 1866, zm. 9 czerwca 1930) – austriacki neurolog urodzony w Brnie.

W 1889 otrzymał doktorat na Uniwersytecie Wiedeńskim, a następnie pracował nad anatomią mózgu.

Nazwisko Redlicha jest związane z epidemicznym rozsianym zapaleniem mózgu i rdzenia (encephalomyelitis epidemica disseminata), nazywanym niekiedy zespołem Redlicha lub chorobą Flataua-Redlicha.

[edytuj] Prace

• Die Pathologie der tabischen Hinterstrangserkrankungen. Jena, 1897.
• Die spastische Spinalparalyse und die hereditäre spastische Spinalparalyse.
• Über multiple Sklerose.
• Neuere Untersuchungsbehelfe in der Diagnostik der Hirnkrankheiten. Deutsche Klinik, 6, 1; Berlin-Wiedeń, 1906.
• Die Krankheiten des Rückenmarks. (z Heinrichem Obersteinerem.[w:] Wilhelm Ebstein, Gustav Albert Schwalbe (red.) Handbuch der praktischen Medizin, in Verbindung mit Zahlreichen Gelehrten. Stuttgart, 1906.
• Die Psychosen bei Gehirnerkrankungen.[w:] Handbuch der Psychiatrie, spez. T., part 3, 2, 1; Lipsk-Wiedeń, 1912.
• Hirntumor.[w:] Handbuch der Neurologie, III, Berlin, 1912.
• Epilepsie.[w:] Handbuch der Neurologie, suppl., Berlin, 1920.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Emil Redlich w bazie Who Named It