Eneasz Caprara

Z Wikipedii

Hrabia Eneasz Sylwiusz de Caprara (we Włoszech Enea Silvio de Caprara, w Niemczech - Äneas Sylvius von Caprara) (1631 - 3 lutego 1701), austriacki feldmarszałek podczas wojny palatynackiej.

Urodzony jako potomek włoskiego hrabiego Niccolò de Caprary. Podczas wojny Francji z koalicją 1672-1678 służył pod wodzą Karola V Lotaryńskiego, gdzie w trzech kolejnych bitwach pod Sinsheim, Enzheim i Miluzą brany był do francuskiej niewoli. Później zwalniany, uwolnił od oblężenia Offenburg w 1677.

W 1683, podczas wojny tureckiej, Caprara znów walczył pod wodzą Karola Lotaryńskiego, stawiając opór wojskom tureckim na Węgrzech. Odznaczył się podczas oblężenia twierdzy Érsekújvár 7 lipca - 17 sierpnia 1685.

Na początku wojny palatynackiej Caprara został naczelnym wodzem wojsk cesarskich w północnych Włoszech gdzie, w 1692, zaangażowany został w kampanię mającą na celu podbój Delfinatu. Dwa lata później przeniesiony został do Węgier, gdzie pozostał naczelnym wodzem armii cesarskiej do 1696, kiedy to został wiceprzewodniczącym Wojennej Rady Cesarskiej. Na tym stanowisku służył cesarzowi Leopoldowi I do śmierci 3 lutego 1701. W wojsku cesarskim dał się poznać jako śmiały dowódca kawalerii.

[edytuj] Literatura

• Corrado Argegni: Condottieri, capitani e tribuni: Fino al cinquecento. Dizionari biografici e bibliografici, Vol. 1-3. Rzym 1937. (ponownie wydrukowana w Mediolanie, bez daty)