Era Plancka
Z Wikipedii
Era Plancka- pojęcie stosowane w kosmologii dla określenie początkowej fazy rozwoju Wszechświata. Na podstawie kosmologicznego modelu rozszerzającego się Wszechświata przyjmuje się, że era ta zakończyła się w chwili t=5 × 10-44 s. Po niej nastąpiła era wielkiej unifikacji. Stan Wszechświata w erze Plancka nie może być opisany za pomocą równań klasycznej ogólnej teorii względności, gdyż efekty kwantowe odgrywają wówczas zasadniczą rolę i do poprawnego opisu potrzebna jest kwantowa teoria grawitacji (której obecnie nie ma, choć do jej miana aspiruje kilka teorii, np M-teoria). Era ta bierze swą nazwę od nazwiska niemieckiego noblisty Maxa Plancka.
Z erą Planka związanych jest kilka parametrów opisujących stan Wszechświata w trakcie tej ery:
- czas Plancka 5,391 × 10-44 s
- długość Plancka 7,4 × 10-26 m
- temperatura Plancka 1,41679 × 1032 K
- zredukowana masa Plancka 1.2 × 1019 GeV/c2
- gęstość Plancka 5,15500 × 1096 kg/m3