Fajsz

Z Wikipedii

Fajsz, Fali, Val - wódz węgierski z dynastii Árpádów. Rządził krajem od ok. 947 do ok. 955 roku.

Był synem Jutasa, czwartego syna Árpáda.

Mimo posiadanego tytułu, musiał w praktyce rządzić z dwoma wodzami: gyulą Harką lub gyulą Zomborem oraz z Bulcsú.

W latach 40. X wieku węgierscy książęta byli już coraz bardziej przekonani o konieczności przyjęcia chrztu; w związku z tym w 948 roku do Konstantynopola przybyli Bulcsú, trzeci dostojnik Węgier, oraz Tormás, stryjeczny bratanek Fajsza. Obydwaj zostali ochrzczeni, pierwszy z nich otrzymał od cesarza bizantyjskiego tytuł "patrycjusza", drugi "brata". W 953 roku chrzest przyjął gyula, zapewne Zombor.

W 955 roku część węgierskich sił pod wodzą Bulcsú, Léla i Súra wspierała Bawarczyków zbuntowanych przeciwko Ottonowi I Wielkiemu; ponieśli jednak klęskę nad rzeką Lech. Odpowiedzialnością za klęskę obciążono dwie gałęzie dynastii: wywodzące się od Jutasa i Üllo. W efekcie wielkim księciem obrano Taksonya.

Przypuszcza się, że jego potomkiem mógł być Súr^[1]

[edytuj] Bibliografia

• Györffy G., Święty Stefan I. Król Węgier i jego dzieło, Warszawa 2003, s. 43, 57-61.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Przypisy